Seksualiteit

SEKSUALITEIT IN HET OUDE INDIA

De oorsprong van de Indiase cultuur gaat terug tot de beschaving in de Indusvallei (3300-1300 v.Chr.).

De beschaving van de Indusvallei wordt ook wel de Harappan-beschaving genoemd. Het is vernoemd naar Harappa, de eerste van de sites die in de jaren 1920 werd opgegraven. Samen met Egypte en Mesopotamië was het een van de vroegste beschavingen in de Oude Wereld. Oude tempels zoals Khajuraho hebben expliciete sculpturen die de geneugten van seksuele vereniging verheerlijken. Het doel van deze sculpturen en reliëfs was om de toegewijden te onderwijzen tijdens hun bezoek

De beschaving van de Indusvallei wordt ook wel de Harappan-beschaving genoemd. Het is vernoemd naar Harappa, de eerste van zijn sites die in de jaren 1920 werd opgegraven. Samen met Egypte en Mesopotamië was het een van de vroegste beschaving.

Oude tempels zoals Khajuraho hebben expliciete sculpturen die de geneugten van seksuele vereniging verheerlijken. Het doel van deze sculpturen en reliëfs was om de toegewijden te onderwijzen tijdens hun bezoek

IMPLEMENTATIE

India speelde een grote rol in de geschiedenis van seks. De Indiërs behandelden geslachtsgemeenschap als een wetenschap.

Seksuele voorlichting is terug te vinden in kunst en literatuur. De Veda’s onthullen moraal perspectieven op seksualiteit, huwelijk en vruchtbaarheidsgebeden. De Indiase Veda’s RAMAYANA en de MAHABHARATA (1500 v.Chr.) hadden een grote invloed op China, Japan, Tibet en andere Aziatische beschavingen.

HUWELIJK

In het oude India werd seks beschouwd als een wederzijdse plicht tussen man en vrouw: ze moesten elkaar evenveel genot schenken. Polyandrie en polygynie werden beoefend om de dynastieke opvolging te behouden. In het oude India werden alle huwelijken voltrokken volgens de Sastras (regels)

Volgens de Poolse antropoloog Malinowski waren er acht hoofdtypen/vormen van huwelijk: monogamie, polygamie, polyandrie en groepshuwelijk.
Deze huwelijksvormen duiden op een “methode om een verbintenis in te wijden”. 

Deze eerste vier soorten huwelijken werden goedgekeurd terwijl de laatste vier: Asura; Gandharva, Rakshsa en Paisacha waren verboden.

Na het voltooien van zijn opleiding en het verwerven van alle vereiste vaardigheden, benadert het gezin van de bruidegom het gezin van een geschikt meisje.
De bruid’s vader informeert vervolgens naar de geboorte, het gedrag, het karakter, het leren, de verworvenheden en de daden van de bruidegom voordat hij zijn dochter schenkt.
Het wordt dus beschouwd als de hoogste vorm van huwelijk in de Schriften. Ook is hier geen bruidsschat bij betrokken.

Hierin wacht de familie van de bruid op een geschikte bruidegom. Als ze pas op een bepaald tijdstip met een geschikte bruidegom trouwt, wil haar familie haar trouwen met een priester die dienst doet over offers.
Dit type huwelijk wordt beschouwd als inferieur aan het Brahma-huwelijk omdat het vernederend is voor de vrouwelijkheid.

In deze vorm van huwelijk is de bruidegom meestal een Rishi (of een Wijze in het Sanskriet).De bruid wordt uitgehuwelijkt aan een Rishi in ruil voor twee koeien of een koe en een stier.
Dit is alleen maar om aan te tonen dat een wijze geen buitengewone rijkdom bezit. Het gebeurt meestal wanneer de familie van de bruid de kosten van het huwelijk van hun dochter niet kan dragen.
Deze vorm van huwelijk wordt ook als inferieur beschouwd vanwege de betrokkenheid van zakelijke transacties hierbij.

In tegenstelling tot het Brahma-huwelijk wordt in dit soort huwelijken een in aanmerking komende bruidegom verleid met rijkdom en cadeautjes van de vader van de bruid om met haar dochter te trouwen. (Dit is volgens Mahabharata)
Het wordt ook wel Kshatra vorm van huwelijk genoemd.
Volgens Manusmriti wordt het huwelijk echter Prájápatya genoemd wanneer de vader zijn dochter met de nodige eer weggeeft en zegt: “Mogen jullie allebei je burgerlijke en religieuze plichten vervullen” en een mondelinge overeenkomst om samen het dharma te beoefenen.

In deze vorm van huwelijk wordt de familie van de bruid verleid door rijkdom in ruil voor het schenken van hun dochter.
Dit gebeurt meestal wanneer de bruidegom geen partij is voor het meisje maar toch met haar wil trouwen.
Het is alsof je een product koopt door enorm veel geld te betalen. Deze vorm van huwelijk wordt dus ook als inferieur beschouwd aan het Brahma-huwelijk.

Het staat synoniem voor het moderne liefdeshuwelijk of schaking. Het bekendste voorbeeld is het huwelijk van Dushyanta en Shakuntala in Mahabharata.
In deze vorm van huwelijk leeft het paar samen uit liefde of wederzijdse instemming (synoniem met de moderne inwonende relatie) of trouwt het uit eigen vrije wil met elkaar zonder toestemming van hun familie.
Dit type huwelijk komt veel voor tijdens de Rig Vedische tijden zoals beschreven in Veda’s zelf. Ook in de Mahabharata beschreef Rishi Kanva (pleegvader van Shakuntala) het als de beste vorm van huwelijk.

In dit soort huwelijken wordt het meisje met geweld ontvoerd door de bruidegom door de familie van de bruid in de strijd te doden of te verslaan.

Dit type huwelijk wordt beschouwd als de slechtste of laagste vorm van huwelijk.
Hierin wordt het meisje ontvoerd als ze slaapt en bedwelmd is.
Niet alleen dat, ze wordt ook verleid en gemolesteerd tijdens de slaap (door intoxicatie).

HOMOSEKSUALITEIT

Volgens de Brahamana-teksten (800 vGT) was er verdriet toen de goden de drie werelden scheidden:
Het verdriet van de hemel werd in een hoer (sociaal ongepaste vrouw) geworpen;
Het verdriet van de onderwereld werd geworpen in een schurk (sociaal ongepaste man): en
Het verdriet van de aarde werd geworpen in een kliba (een biologisch onvolmaakte mens).

Deze mannen, die niet helemaal mannelijk of vrouwelijk zijn, bekend als KLIBA, mochten niet deelnemen aan rituelen of enige vorm van eigendom bezitten. Een tekst beschrijft veertien soorten klibas, van wie er één “zijn mond als vagina” gebruikt.

In Indiase heldendichten en kronieken wordt af en toe verwezen naar geslachtsgemeenschap van hetzelfde geslacht.

BRAHAMANA TEKST

PURÃNA’s

In de BrahmaVaivarta Purana zegt Mohini tegen Brahma “elke man die weigert een gewillige vrouw tevreden te stellen in haar vruchtbare periode is een eunuch”. Deze oude tekst suggereert dat in het oude India, “in tegenstelling tot mannen” werd verwacht dat ze als vrouwen in de marge van de reguliere samenleving leefden.

KAMA PURÃNA

In het oude India werden de HIJRA als vrouwen beschouwd en ze dienden eeuwenlang in de vrouwenvertrekken van koninklijke huishoudens.

De HIJRA waren transseksuelen, travestieten, homoseksuelen, hermafrodieten en eunuchen. Ze hadden hun eigen beschermgodin, BAHUCHARAJI, die ooit een prinses was die haar man castreerde omdat hij zich als een vrouw gedroeg.

De Kali Yuga markeert de laatste fase van de kosmische levensduur en er kunnen seksuele onregelmatigheden optreden: mannen zullen sperma in mond en anus deponeren en ze zullen verachtelijk worden wanneer ze herboren worden.

In de Kama Sutra is er een minachtende verwijzing naar mannelijke masseurs die zich overgeven aan orale seks.

Een overzicht van de enorme tempelbeelden, heilige verhalen en religieuze geschriften suggereert dat homoseksualiteit bestond in het oude India.