INDUS-VALLEI - Tantra

Vier valleien beschaving

DE INDUS VALLEY

Historici plaatsen de geboorte van de beschaving in de tijd waarin het schrijven werd uitgevonden, ongeveer in 3.100 v.Chr.
De eerste oude samenlevingen ontstonden in vier riviervalleien in Azië:
Dit zijn de valleien van de rivieren

De Tigris en de Eufraat
Nijlvallei
Indus River Valley
The Huang He River Valley (Yellow River)

De Indus- of Harappa beschaving was een beschaving uit de bronstijd in het zuiden van Azië (ca. 3200-1900 v.Chr.), die zich kenmerkte door de bouw van strak geplande steden en het Harappaschrift. De belangrijkste vindplaatsen zijn Harappa en Mohenjodaro, terwijl het verspreidingsgebied vooral de vlakte van de Indus en de zijrivieren was, met uitlopers aan de kust en langs de loop van de Ghaggar-Hakra. De Harappa beschaving was samen met die van Mesopotamië en het Oude Egypte een van de eerste hoogontwikkelde beschavingen ter wereld. Mesopotamië en Egypte hadden wel iets eerder steden dan de Harappa beschaving, maar daar staat tegenover dat de Harappa beschaving het grootste verspreidingsgebied had.

Vanaf deze oudste datering is een ononderbroken lijn te volgen, die culmineert in ± 2600 v.Chr. de bloeiperiode van de Indus-cultuur met steden als Harappa en Mohendjodaro waar een waterleiding en rioleringsstelsel gefunctioneerd heeft dat in die tijd geen weerga heeft gekend. Bij opgravingen vond men aanwijzingen voor het bestaan van Yoga (onder andere afbeeldingen van mediterende personen in Lotushouding) en van Tantra (afbeeldingen van copulerende paren in voor Tantra kenmerkende houding).

Hindoeïsme en Boeddhisme zijn twee verschillende religies met verschillende oorsprongen, overtuigingen en praktijken. Hieronder de belangrijkste verschillen tussen deze twee religies:

Oorsprong::
Het Hindoeïsme is een oude religie die zijn oorsprong vindt in India. Het is ontstaan uit de Vedische cultuur en heeft invloeden ondergaan van verschillende culturen en religies.
Het Boeddhisme daarentegen is gesticht door Gautama Boeddha in de 6e eeuw voor Christus in India en heeft zich vanuit daar verspreid naar andere delen van Azië.

Goden:

In het Hindoeïsme wordt er geloofd in meerdere goden en godinnen, die verschillende aspecten van het universum vertegenwoordigen.
Het Boeddhisme daarentegen heeft geen goden en richt zich in plaats daarvan op de verlichting van de menselijke geest en het bereiken van het nirvana.

Reïncarnatie:

Zowel het Hindoeïsme als het Boeddhisme geloven in reïncarnatie, maar er zijn verschillen in de manier waarop het wordt begrepen.
In het Hindoeïsme wordt reïncarnatie gezien als een cyclus van geboorte, dood en wedergeboorte, waarbij de ziel of het individuele zelf (atman) zich blijft ontwikkelen totdat het uiteindelijk een staat van verlichting bereikt.
In het Boeddhisme wordt reïncarnatie gezien als een cyclus van lijden en wedergeboorte, die kan worden doorbroken door het bereiken van het nirvana.

Karma:

Zowel het Hindoeïsme als het Boeddhisme geloven in karma, wat betekent dat elke actie gevolgen heeft voor het leven in het heden en in de toekomst.
In het Hindoeïsme wordt karma gezien als een kracht die de ziel in de cyclus van geboorte, dood en wedergeboorte houdt, terwijl in het Boeddhisme karma wordt gezien als een obstakel voor het bereiken van het nirvana.

De rol van het individu:

Het Hindoeïsme benadrukt de rol van het individu in het bereiken van verlichting, waarbij spirituele groei wordt bereikt door middel van kennis, devotie en handelingen.
Het Boeddhisme benadrukt echter het belang van het volgen van de juiste leer en het beoefenen van meditatie om de geest te zuiveren en verlichting te bereiken.

Veda’s en Tantra
Veel geleerden debatteren nog steeds over welke eerst kwam en welke later, of dat beide tegelijkertijd kwamen.
Voor sommigen zijn het totaal twee verschillende tradities.
Sommige mensen identificeren de Vedische traditie als Arische en Tantrische traditie als Dravidisch.
Sommigen denken dat de Tantrische traditie Moedergodin aanbidt, maar de Vedische traditie verwerpt haar, wat niet waar is.

Als de grootste geleerde van de Vedische traditie, was Shankara ook een groot Tantrisch, aanbad de Moedergodin tegen zijn laatste dagen en gaf verbazingwekkende Tantrische tekst genaamd – Sri Saundrya Lahiri.

De Vedas en de Tantras zijn beide belangrijke heilige geschriften in de Indiase traditie, maar ze verschillen op verschillende manieren van elkaar.

De Vedas zijn de oudste geschriften van de hindoeïstische traditie en bestaan uit vier belangrijke teksten:
# de Rigveda,
# Yajurveda,
# Samaveda en
# Atharvaveda.
Ze bevatten hymnen, gebeden, rituelen en filosofische ideeën en zijn geschreven in het Sanskriet.
De Vedas richten zich op het begrijpen van de kosmos en onze plaats daarin, en benadrukken de rol van rituelen en offerandes om de goden gunstig te stemmen.

De Tantras zijn een uitgebreide verzameling van geschriften die betrekking hebben op verschillende aspecten van het spirituele leven. Ze bevatten instructies voor meditatie, yoga, mantra’s en rituelen voor het vereren van goden en godinnen.
Ze zijn geschreven in een eenvoudiger taal dan de Vedas en worden vaak geassocieerd met de verering van Shiva en Shakti.

Een belangrijk verschil tussen de Vedas en de Tantras is dat de Tantras meer gericht zijn op praktische spirituele beoefening, terwijl de Vedas meer gericht zijn op filosofische ideeën en rituelen. Ook is de taal van de Tantras eenvoudiger en toegankelijker dan die van de Vedas, die vaak als zeer complex en moeilijk te begrijpen worden beschouwd.