Het woord “Subhashita” (ook gespeld als Subhashitha) komt uit het Sanskriet en verwijst naar een genre van korte spreekwoorden, maximen, gezegden of wijze uitspraken in de Indiase literatuur. Deze spreuken zijn doorgaans poëtisch en bevatten diepgaande wijsheid, ethiek, moraliteit en praktische levenslessen.
Het genre van Subhashitas is al eeuwenlang prominent aanwezig in de Indiase cultuur en literatuur. Veel van deze spreuken zijn te vinden in oude Sanskriet-teksten zoals de Mahabharata, de Ramayana, de Panchatantra en de Hitopadesha. Ze worden vaak geciteerd in verschillende contexten om advies te geven, waarden te onderwijzen of om een bepaald punt te benadrukken.
Subhashitas zijn geschreven in verschillende Indiase talen, waaronder Sanskriet, Hindi, Tamil, Telugu, Kannada, Bengali, Marathi en vele anderen. Deze spreuken zijn gewaardeerd vanwege hun tijdloze wijsheid en hun vermogen om complexe concepten en morele lessen op een beknopte en gedenkwaardige manier over te brengen.
Door de eeuwen heen zijn er vele verzamelingen van Subhashitas samengesteld, en veel Indiase dichters en auteurs hebben hun eigen spreuken en gezegden geschreven. Deze rijke traditie van Subhashitas blijft tot op de dag van vandaag levendig in de Indiase cultuur, waarbij mensen vaak gebruikmaken van deze spreuken om wijsheid te delen en deugdzaam gedrag te bevorderen.