Het “Purdah-systeem” is een culturele praktijk die voornamelijk in delen van India en enkele andere Zuid-Aziatische landen wordt gevolgd. Het heeft betrekking op de segregatie of scheiding van vrouwen van mannen in de samenleving. Het doel is om de privacy, kuisheid en eer van vrouwen te beschermen door ze te isoleren van het publieke leven en het beperken van interacties met mannen buiten hun directe familie.
De historie van het Purdah-systeem in India gaat ver terug en heeft wortels in verschillende invloeden, waaronder religieuze en sociale overtuigingen. Hoewel de praktijk al lang bestaat, begon het zich tijdens de islamitische heerschappij in India in de 12e eeuw meer te verspreiden en te institutionaliseren.
Islamitische heersers en adel moesten hun vrouwen beschermen tegen externe invloeden en hen afschermen van het publieke leven om hun kuisheid en eer te waarborgen. Deze praktijk werd geleidelijk overgenomen door sommige delen van de hindoeïstische gemeenschap en werd in de loop van de tijd een sociaal gebruik, vooral in de hogere klassen.
Het Purdah-systeem omvat meestal het dragen van sluierachtige kleding zoals de “Burqa” of “Hijab” om het gezicht en lichaam van vrouwen te bedekken wanneer ze in het openbaar verschijnen. Het kan ook inhouden dat vrouwen niet onbegeleid buiten het huis reizen en beperkte interactie hebben met mannen buiten hun directe familieleden. Het systeem kan echter variëren afhankelijk van de regio, religieuze overtuigingen en culturele tradities.
Het is belangrijk op te merken dat hoewel het Purdah-systeem door sommigen wordt gezien als een manier om de waardigheid van vrouwen te beschermen, het ook vaak kritiek krijgt vanwege de beperkingen die het aan vrouwen oplegt en het potentiële effect op hun economische en sociale onafhankelijkheid. In de moderne tijd zijn er in India en andere Zuid-Aziatische landen veranderingen opgetreden in de praktijk van Purdah, vooral in stedelijke gebieden en onder invloed van moderne waarden en onderwijs.