“Sva-ananda” (Sanskriet: स्वानन्द) is een term uit het Sanskriet die kan worden opgedeeld in twee delen: “sva” en “ananda.”
- “Sva” (स्व) betekent “zelf” of “eigen.”
- “Ananda” (आनन्द) betekent “gelukzaligheid” of “vreugde,” zoals eerder besproken.
“Sva-ananda” wordt doorgaans vertaald als “eigen gelukzaligheid” of “innerlijke vreugde.” Het verwijst naar de innerlijke staat van vreugde, voldoening en geluk die iemand ervaart vanuit zijn of haar eigen wezen, onafhankelijk van externe omstandigheden.
In spirituele contexten kan “sva-ananda” verwijzen naar het idee dat echte gelukzaligheid en vervulling niet afhankelijk zijn van materiële bezittingen, externe omstandigheden of de goedkeuring van anderen, maar eerder voortkomen uit een diep begrip van het zelf en een staat van innerlijke vreugde die inherent is aan het eigen wezen. Het impliceert een vorm van spirituele vervulling die wordt bereikt door zelfkennis en zelfrealisatie.
“Sva-ananda” is een concept dat vaak wordt besproken in de context van yoga, meditatie en spirituele filosofieën waarin het streven naar innerlijke vreugde en zelfrealisatie centraal staat. Het benadrukt het belang van het ontdekken van innerlijke rijkdom en tevredenheid door introspectie en spirituele praktijk.