“Jnanakanda” is een term uit het hindoeïsme die verwijst naar het filosofische en kennisgerichte aspect van het geloofssysteem. Het staat in contrast met “Karmakanda,” dat verwijst naar het rituele en praktische aspect van het hindoeïsme. Samen vormen deze twee aspecten, Karmakanda en Jnanakanda, een uitgebreid begrip van het hindoeïstische geloof.
Jnanakanda richt zich op het vergaren van kennis, wijsheid en spiritueel begrip. Het omvat de studie en contemplatie van filosofische geschriften en teksten, evenals diepgaande reflectie over de aard van de werkelijkheid, het zelf, het goddelijke en de ultieme waarheid. Binnen Jnanakanda zijn er verschillende filosofische scholen en stromingen, zoals Advaita Vedanta, Dvaita Vedanta, Visishtadvaita Vedanta en Nyaya, die elk hun eigen interpretaties en benaderingen van spirituele kennis en wijsheid hebben.
Een van de belangrijkste teksten die worden bestudeerd in het kader van Jnanakanda is de Upanishads, een verzameling oude geschriften die diepe filosofische en spirituele inzichten bevatten. Deze teksten verkennen thema’s als het zelf (Atman), het opperste Zelf (Brahman), karma, reïncarnatie en de aard van het universum.
De zoektocht naar zelfrealisatie en spirituele verlichting staat centraal in Jnanakanda. Het beoogt het begrip van de ultieme waarheid te vergroten en individuen te leiden naar spirituele bevrijding (moksha) door middel van kennis en inzicht in de aard van de realiteit.
Het is belangrijk op te merken dat hoewel Karmakanda (rituelen en handelingen) en Jnanakanda (kennis en wijsheid) als twee afzonderlijke aspecten van het hindoeïsme worden beschouwd, ze vaak in balans worden gebracht en complementair zijn. Veel hindoes beoefenen zowel rituele handelingen als filosofische studie als onderdeel van hun spirituele pad naar zelfrealisatie.