Stéphane Mallarmé
L’ART pour TOUS
Stéphane Mallarmé was een Frans dichter en criticus. Hij staat bekend als een rechtstreekse voorloper van de symbolistische beweging, die in de jaren 1880 ontstond in Frankrijk. Vanaf de jaren 60 ontwikkelde hij een hermetische stijl getekend door intellectualisme en door de abstractie van het Duitse idealisme.
Mallarmé werd geboren als Étienne Mallarmé.
Na zijn militaire dienst en een verblijf in Londen waar hij trouwde, werkte hij gedurende een groot deel van zijn leven als leraar Engels in Parijs. Als gevolg daarvan was hij relatief arm, maar dit verhinderde hem niet uit te groeien tot een belangrijke Franse dichter en criticus.
Hij had contacten met Manet en Zola en heeft in 1873 zelfs Hugo ontmoet. Aan huis organiseerde hij zijn toonaangevende salon (samenkomst van intellectuelen, waar men discussieerde over gedichten, kunst en filosofie). Zijn salon stond bekend als les Mardistes, omdat hij op dinsdag ontving. Vooral door deze bijeenkomsten slaagde Mallarmé er in een belangrijke invloed uit te oefenen op een hele generatie van Franse schrijvers.
Aan het einde van zijn leven was hij een van de meest gevierde dichters van zijn tijd. Dichters als Verlaine schreven lofzangen over hem en auteurs als Paul Valéry en André Gide bezochten regelmatig zijn salon op dinsdagavond. Aan het einde van zijn leven koos hij de zijde van Émile Zola in de Dreyfusaffaire, toen deze zijn open brief aan de president J’accuse…! publiceerde.
Na zijn pensioen kon hij nog bij de begrafenis van Paul Verlaine aanwezig zijn, voor hij zelf op 9 september 1898 stierf.
MALLARMÉ EN SYMBOLIEK
Symboliek was een van de belangrijkste literaire en artistieke bewegingen die in 1886 in Frankrijk ontstonden.
Gebruikmakend van symbolen om emoties en een overvolle verbeeldingskracht weer te geven, beschouwde symboliek de wereld als een mysterie en kunst als een droom.
Het was in tegenstelling tot naturalisme en realisme dat de dagelijkse realiteit weerspiegelde.
Mallarmé was een van de grote vertegenwoordigers van deze beweging die hij benadrukte Charles Baudelaire bovenal.
En hoewel symbolistische literaire werken in de loop van de geschiedenis niet veel erkenning kregen, markeerden ze wel de weg naar de toekomstige literaire avant-garde.
MALLARMÉ EN OCCULTISME
Het œvre van Stéphane Mallarmé (1842-1898)
Aan de hand van bovenstaande bundels zijn de volgende producties verschenen:
Songtexts:
Muziek producties:
In de ogen van de critici was de keuze van de gedichten niet toevallig:
Debussy en Ravel zetten Soupir en Placet zinloos op muziek. De vergelijking van de verschillen tussen twee versies van deze gedichten heeft soms tot ongelukkige gevolgen geleid voor de critici met betrekking tot hun stijlen.
Debussy had Eventail gekozen uit het gedicht Autre eventail van juffrouw Mallarme om zijn bundel af te werken op een even dromerige toon, als een verfijnd madrigaal, subtiel erotisch.
Ravel voor “de liefde voor de moeilijkheid” iets om een van de MEEST hermetische sonnetten van Mallarmé op muziek te zetten. De “Trois Poemes” zijn als volgt:
Zucht – opgedragen aan Igor Stravinsky
Ontstaan uit de romp en de sprong – opgedragen aan Erik Satie
Placet futile – opgedragen aan Florent Schmitt