De Babyloniërs waren een oude beschaving die floreerde in het zuiden van Mesopotamië, een regio die zich uitstrekte over het hedendaagse Irak en delen van Syrië en Iran. De Babyloniërs vestigden zich in de stad Babylon, die uitgroeide tot een van de meest prominente steden in de oudheid.
De bekendste periode van de Babyloniërs is het zogenaamde Oud-Babylonische Rijk, dat werd geregeerd door koningen zoals Hammurabi. Hammurabi is beroemd om zijn codex, de Codex Hammurabi, een van de vroegste bekende geschreven wetten. Deze codex bevat wetten en straffen die bedoeld waren om de samenleving te reguleren.
De Babyloniërs maakten ook belangrijke bijdragen aan de astronomie en wiskunde. Ze ontwikkelden een zonnestelselmodel dat gebaseerd was op observaties van de hemellichamen. Daarnaast gebruikten ze het zestsysteem in wiskunde, dat later werd overgenomen door andere beschavingen.
De Babyloniërs werden uiteindelijk veroverd door andere machten, zoals de Assyriërs en later het Perzische Rijk. Ondanks hun uiteindelijke ondergang, hebben de Babyloniërs een blijvende invloed gehad op de geschiedenis en de ontwikkeling van de beschaving in het oude Mesopotamië.
« Back to Glossary Index