I MODI of Wulpse sonnetten
De Italiaanse Renaissance werd collectief verontwaardigd door een erotische tekst genaamd I Modi (The Ways), geïllustreerd door Marcantonio Raimondi, waarin 16 seksuele posities expliciet werden gevisualiseerd via gedetailleerde gravures. De originelen, gepubliceerd in 1524, werden vernietigd en Raimondi werd gearresteerd, maar kopieën van de originele grafische ontmoetingen zijn bewaard gebleven. Om zijn werk geloofwaardigheid te geven, gaf Raimondi elk van zijn seksuele ontmoetingen op hilarische wijze weer met behulp van beroemde of mythologische stellen, zoals Antonius en Cleopatra of Mars en Jupiter.
De oorspronkelijke uitgave was van de graveur Marcantonio Raimondi, gebaseerd op een serie van zestien afbeeldingen van seksuele posities op de erotische schilderijen die Giulio Romano
Wulpse Sonnetten
| Titel: | Wellustige Sonnetten |
| Taal: | Nederlands |
| intern Nr.: | Pi: |
| NUR: | Erotiek |
| Auteur: | Pietro Aretino |
| ISBN Nr.: | 9789065512529 |
| Media | Boek |
| uitgever | Goosens |
| datum | |
| Voorraad: | niet |
| Prijs: |
In 1527 werd een tweede editie van I Modi gepubliceerd met Aretino’s sonnetten. Opnieuw verbood de paus het boek en alle kopieën werden vernietigd – slechts een paar kleine fragmenten van I Modi of Aretino’s Postures zijn bewaard gebleven in het British Museum.
In 1798 werd in Frankrijk een geheel nieuwe versie van I Modi gepubliceerd onder de titel L’Arétin d’Augustin Carrache ou Recueil de Postures Érotiques, d’Après les Gravures à l’Eau-Forte par cet Artiste Célèbre, Avec le Texte Explicatif des Sujets (De ‘Aretino’ van Agostino Carracci, of een verzameling erotische poses, naar Carracci’s gravures, door deze beroemde kunstenaar, met de expliciete teksten over het onderwerp) gebaseerd op gravures van de barokschilder Agostini Carracci werd gepubliceerd.
Pietro Aretino (1492-1556) was de auteur van de scabreuze Sonet lussuriosi [Wellustige sonnetten] (1524)
En dito Ragionamenti [Gesprekken] (1534). Een ander werkje van vergelijkbare aard, La puttana errante, waarschijnlijk van de hand van zijn landgenoot Nicolò Franco (overl. 1568), werd eeuwenlang aan hem toegeschreven, ook in Italië.8. Misschien is deze toeschrijving geen toeval. Franco was in de jaren 1536-1538 Aretino’s secretaris totdat hij zich tot diens aartsvijand ontpopte. Het is eventueel voorstelbaar dat Franco zelf de hand had in die toeschrijving, al kan deze ook haar oorsprong vinden in het feit dat soms de Puttana samen met Aretino’s Ragionamenti uitgegeven werd.
Hoe dat ook zij, dit is maar het begin van de verwarring. Houbraken had aan zijn levensbeschrijving van De Hooghe een waarschuwend betoogje vastgeknoopt over kunstenaars met een al te onzedelijk penseel. Hij noemt daarin drie Italiaanse kunstenaars uit de Renaissance: Annibale Carracci, die ‘zyne kostelyke gaven’ misbruikte door ‘voorwerpen te maken, die de schaamte, en eerbaarheit niet toelaat te beschouwen’, Marcantonio en Giulio Romano. Marcantonio, zo vertelt Houbraken, had tekeningen van Giulio Romano in koper gebracht, die vervolgens door Aretino voorzien waren van ‘byschriften in vaarzen [d.w.z. de Sonetti] […], alzo geil en onbeschoft als de verbeeldingen’. Paus Clemens vii liet alle exemplaren in beslag nemen en Marcantonio in de kerker werpen. Giulio Romano maakte zich tijdig uit de voeten. Marcantonio ontsnapte en ontliep verdere vervolging.
E-Book (Nl.)
BOEK-ILLUSTRATIES:
Éduard-Henry Avril
In 1908 kreeg Avril de opdracht om een Franse editie van de Britse romanschrijver John Cleland’s Memoirs of a Woman of Pleasure te illustreren, die voor het eerst in 1748 in Engeland werd gepubliceerd. In de volksmond beter bekend als Fanny Hill (de naam van de vrouwelijke hoofdpersoon van de roman), vanwege zijn seksuele inhoud het boek werd een van de meest controversiële en verboden boeken in de geschiedenis van de literatuur, een openbaring in die zin dat het pornografische scènes in een romanistische vorm bevatte, een prestatie die nog nooit eerder in de Engelse literatuur was ondernomen. In navolging van de jonge Fanny Hill van haar dorpshuis naar Londen, beschrijft de roman haar seksuele ondergang.
De tweedelige Franse uitgave met Avrils illustraties, Mémoires de Fanny Hill, was zeer succesvol, zozeer zelfs dat de twaalf illustraties ook afzonderlijk werden uitgegeven in een discrete map, om aan de vraag van een veeleisend lezerspubliek te voldoen. We hebben beide versies hier opgenomen, samen met de twee hoofdstukhoofdillustraties die in het boek worden gebruikt. De gebruikte vertaling is die van 1887 door Isidore Liseux.
De Avril-geïllustreerde editie van Fanny Hill werd anoniem gepubliceerd, met als enige indicatie ‘Parijs’; de oplage was klein, waarschijnlijk minder dan 500 exemplaren.
