december 2021 - Boeken

Jin Pin Mei

Al meer dan 400 jaar wordt de roman Jin Ping Mei uit het Ming-tijdperk – in het Engels bekend als The Golden Lotus – door sommige lezers gevierd als een literair meesterwerk, terwijl anderen het veroordelen als een wellustige invloed. Het boek beschrijft het leven van een decadente koopman genaamd Ximen Qing in de Song-dynastie en de bekendheid van het boek komt van de grafische beschrijvingen van seks, die alles omvatten, van overspel tot sado-masochisme. Naarmate Ximen in de sociale hiërarchie stijgt, wordt zijn lust naar macht en seks steeds verder verdorven. In de loop van het verhaal neemt hij zes vrouwen en talloze concubines en bedienden, voordat hij uiteindelijk sterft tijdens de gepassioneerde extase van seks aan een overdosis afrodisiaca.

Alle 100 hoofdstukken van de roman zijn vertaald in vijf delen door wijlen David Roy (hoogleraar Chinees aan de Universiteit van Chicago [1967-1999] en broer van Stapleton Roy, Amerikaanse ambassadeur in China, 1991-95). Roys vertaling is gebaseerd op de vroegste van de drie belangrijkste recensies, Jin Ping Mei cihua (ca. 1609). De andere twee versies (respectievelijk gepubliceerd in de jaren 1630 en de vroege Qing) wijken af van hun voorganger, voornamelijk in het inleidende hoofdstuk en een paar andere secties, maar zijn verder vrij gelijkaardig. De meeste van de bestaande edities van de roman volgen de latere versies en bevatten zowel illustraties in houtsneden als commentaar van de criticus Zhang Zhupo (1670-98). Een andere volledige vertaling (The Golden Lotus van Clement Egerton, 1939) lijkt gratis online beschikbaar te zijn op: https://freelibrary.overdrive.com/media/900522.

The Gathering

The Rivals

The Aphrodisiac

The Climax

The Dissolution

Door de openhartige behandeling van seks in de roman beschouwen sommige critici de roman als niets meer dan pornografie.

(meer…)

Lees verder

I MODI

Deze paginat geeft een chronologisch overzicht van het verwarde hiernamaals van de beruchte gedichten 'Sonetti lussuriosi' van Pietro Aretino (1492-1556), naar verluidt gepubliceerd in 1527 en geïllustreerd met de gravures…

Lees verder

Sade-Juliette

Donatien, Alphonse, Francois, Markies de Sade

(1740 – 1814)

Gesprek tussen een Priester en een Stervende

(geschreven rond 1782)

De priester: Nu u dat onvermijdelijke tijdstip hebt bereikt, waarop de sluier der illusie scheurt, enkel en alleen om de misleide mens het tafereel te onthullen van zijn dwalingen en ondeugden, – hebt u dan nu, mijn vriend, geen wroeging over die grote puinhoop, die u door uw menselijke zwakte en broosheid hebt aangericht?

De stervende: Ja, mijn vriend, het spijt me.

De priester: Welnu, benut dan die wroeging zodat u, in die korte spanne tijds die u nog rest, van de hemel vergeving kunt krijgen voor uw misstappen, en bedenk dat u alleen maar door middel van het allerheiligste boetesacrament [i] het eeuwige leven kunt verwerven.

De stervende: Ik begrijp alleen wat je mij hebt laten zien.

De priester: Hoezo?

De stervende: Ik heb al gezegd dat het me speet.

De priester: Ik heb het gehoord.

De stervende: Ja, maar zonder het te begrijpen.

De priester: Wat bedoelt u?…

(meer…)

Donatien, Alphonse, Francois, Markies de Sade

(1740 – 1814)

Gesprek tussen een Priester en een Stervende

(geschreven rond 1782)

De priester: Nu u dat onvermijdelijke tijdstip hebt bereikt, waarop de sluier der illusie scheurt, enkel en alleen om de misleide mens het tafereel te onthullen van zijn dwalingen en ondeugden, – hebt u dan nu, mijn vriend, geen wroeging over die grote puinhoop, die u door uw menselijke zwakte en broosheid hebt aangericht?

De stervende: Ja, mijn vriend, het spijt me.

De priester: Welnu, benut dan die wroeging zodat u, in die korte spanne tijds die u nog rest, van de hemel vergeving kunt krijgen voor uw misstappen, en bedenk dat u alleen maar door middel van het allerheiligste boetesacrament [i] het eeuwige leven kunt verwerven.

De stervende: Ik begrijp alleen wat je mij hebt laten zien.

De priester: Hoezo?

De stervende: Ik heb al gezegd dat het me speet.

De priester: Ik heb het gehoord.

De stervende: Ja, maar zonder het te begrijpen.

De priester: Wat bedoelt u?…

(meer…)

Lees verder

1782-Sade

Donatien, Alphonse, Francois, Markies de Sade

(1740 – 1814)

Gesprek tussen een Priester en een Stervende

(geschreven rond 1782)

De priester: Nu u dat onvermijdelijke tijdstip hebt bereikt, waarop de sluier der illusie scheurt, enkel en alleen om de misleide mens het tafereel te onthullen van zijn dwalingen en ondeugden, – hebt u dan nu, mijn vriend, geen wroeging over die grote puinhoop, die u door uw menselijke zwakte en broosheid hebt aangericht?

De stervende: Ja, mijn vriend, het spijt me.

De priester: Welnu, benut dan die wroeging zodat u, in die korte spanne tijds die u nog rest, van de hemel vergeving kunt krijgen voor uw misstappen, en bedenk dat u alleen maar door middel van het allerheiligste boetesacrament [i] het eeuwige leven kunt verwerven.

De stervende: Ik begrijp alleen wat je mij hebt laten zien.

De priester: Hoezo?

De stervende: Ik heb al gezegd dat het me speet.

De priester: Ik heb het gehoord.

De stervende: Ja, maar zonder het te begrijpen.

De priester: Wat bedoelt u?…

(meer…)

Oorspronkelijk in 1782 verschenen pamflet van citoyen Sade, secretaris van de Section des Piques, waarin hij zijn atheïstische opvattingen uiteenzet in de vorm van een twistgesprek tussen een priester en een stervende. De priester verliest het pleit uiteraard en eindigt als een verdorven man, “omdat hij niet had kunnen verklaren wat verdorven natuur was”.

Oorspronkelijke titel: Dialogue entre un Prêtre et un Moribond (1782). Nederlandse vertaling: Herwig Leus, 1997.

Donatien, Alphonse, Francois, Markies de Sade

(1740 – 1814)

Gesprek tussen een Priester en een Stervende

(geschreven rond 1782)

De priester: Nu u dat onvermijdelijke tijdstip hebt bereikt, waarop de sluier der illusie scheurt, enkel en alleen om de misleide mens het tafereel te onthullen van zijn dwalingen en ondeugden, – hebt u dan nu, mijn vriend, geen wroeging over die grote puinhoop, die u door uw menselijke zwakte en broosheid hebt aangericht?

De stervende: Ja, mijn vriend, het spijt me.

De priester: Welnu, benut dan die wroeging zodat u, in die korte spanne tijds die u nog rest, van de hemel vergeving kunt krijgen voor uw misstappen, en bedenk dat u alleen maar door middel van het allerheiligste boetesacrament [i] het eeuwige leven kunt verwerven.

De stervende: Ik begrijp alleen wat je mij hebt laten zien.

De priester: Hoezo?

De stervende: Ik heb al gezegd dat het me speet.

De priester: Ik heb het gehoord.

De stervende: Ja, maar zonder het te begrijpen.

De priester: Wat bedoelt u?…

(meer…)

Lees verder