Met de term “Nabije Oosten” wordt het gebied liggend tussen de Maghreb (Marokko, Algerije en Tunesië) aan de ene kant en Perzië (Iran) aan de andere kant bedoeld. Alleen dit middelste gebied is uitgesproken Arabisch te noemen.
Babylonië
Babylonië was een van de eerste beschavingen ter wereld en bracht delen van de vroegste literatuur voort. De mensen van Babylonië spelen bovendien een belangrijke rol in de Bijbel. Van Babylonië’s hoge, piramidevormige tempel van Marduk vermoedt men dat die de inspiratie is geweest voor het verhaal van de Toren van Babel.
De overheersing van het koninkrijk Juda in de vroege zesde eeuw voor het begin van onze jaartelling zou geleid hebben tot de deportatie en het ballingschap van de joodse bevolking van de natie.
Aramees
De Babylonische taal, geschreven op kleitabletten in spijkerschrift, domineerde het Nabije Oosten gedurende eeuwen voor zij langzaam maar zeker werd vervangen door het Aramees. Rond de eerste eeuw na het begin van onze jaartelling was het Babylonisch helemaal verdwenen.
Wetenschappers hebben een redelijk goed idee van hoe het Babylonisch klonk door het te vergelijken met Hebreeuws en Arabisch of door Babylonische woorden geschreven in het Grieks of Aramees eruit te pikken. Het klinkerpatroon in het Babylonisch geeft ook aanwijzingen voor de manier waarop de taal heeft geklonken.
Op de website www.speechisfire.com staan ongeveer dertig audiofragmenten, onder meer uit het epos van Gilgamesj en uit een erotische lofzang op de godin Ishtar.
Het verhaal van Inanna – Ishtar in het Akkadisch – is veel te complex om hier helemaal te kunnen vertellen.
Minstens 1500 jaar lang was Zij de tijdelijke Godheid van de Sumeriërs en de Akkadiërs en in die periode is Haar rol niet altijd dezelfde gebleven.
Op de oudste afbeeldingen is Zij o.a. te herkennen aan graanhalmen die uit Haar lijken te groeien. Zij is dan in de allereerste plaats de Godin die de landbouw en vruchtbaarheid bevorderen, haar huwelijk met de herder Dumuzi bevordert natuurlijk ook de vruchtbaarheid van het vee.
Hormuzd Rassam (1826-1910) – Ontdekker van het Gilgamesj-epos
Te Mesopotamisch voor de Engelsen, te Engels voor de Mesopotamiërs
De ontdekker van de eerste tabletten met het Gilgamesj-epos is echter om uiteenlopende redenen in vergetelheid geraakt. Sterker nog, in de Nederlandstalige Wikipedia-pagina van het Gilgamesj-epos wordt zijn Britse collega en vriend Austen Henry Layard (1817-1894) genoemd als ontdekker.
Rassam werd in 1826 geboren in Mosul, nu Noord-Irak, maar destijds onderdeel van de provincie Mesopotamië in het Ottomaanse Rijk. Hij was het achtste en laatste kind van, Antun en Theresa Rassam, die van oorsprong ontwerpers waren van een stofsoort die haar naam dankt aan Mosul: mouselline.
Hormuzd Rassam
Erotische Papyrus van Turijn
De erotische papyrus van Turijn: de oudst bekende afbeelding van menselijke seksualiteit (circa 1150 v.G.T.)
Met de oude grap over elke generatie die denkt dat ze seks hebben uitgevonden, brengt Listverse ons de papyrus hierboven, de oudste afbeelding van seks die is vastgelegd. Geschilderd ergens in de Ramesside-periode (1292-1075 vGT), de fragmenten hierboven – de “Turijn Erotische Papyrus” genoemd vanwege hun “ontdekking” in het Egyptisch Museum van Turijn, Italië – verwijzen alleen naar de openhartige versies van oude seks die ze verbeelden (zie een grafische gedeeltelijke reconstructie onderaan de post – waarschijnlijk NSFW). Het aantal seksuele posities dat de papyrus illustreert – twaalf in totaal – ‘valt ergens tussen indrukwekkend acrobatisch en zenuwslopend ambitieus’, een waarbij zelfs een strijdwagen betrokken is. Afgezien van de voor de hand liggende vruchtbaarheidssymbolen, schrijft de archeologieblog Ancient Peoples, heeft de papyrus ook een “humoristisch en/of satirisch” doel, en waarschijnlijk een mannelijk publiek – misschien blijkt uit de gelijkenis met porno uit de jaren 70: “de mannen zijn meestal , ongeschoren en kaal […], terwijl de vrouwen het schoonheidsideaal zijn in Egypte.”
In feite werd het erotische deel van de papyrus pas in de jaren 70 openbaar gemaakt. Egyptologen kennen sinds de jaren 1820 de grotere boekrol, technisch “Papyrus Turijn 55001” genoemd. Aan de rechterkant van de papyrus (boven) voeren dieren verschillende menselijke taken uit als muzikanten, soldaten en ambachtslieden. De kunstenaar bedoelde dit stuk ook als satire, stelt Ancient Peoples. Net als de oude Romeinse en Griekse satirische kunst, kunnen de dieren veronderstelde archetypische aspecten van de hier getoonde kunstenaars en handelaars vertegenwoordigen. Allemaal heel interessant, maar de echte interesse in Papyrus Turin 55001 is natuurlijk van de wellustige variëteit.
Heilige tempelprostituees hadden een bevoorrechte positie en mythologische verhalen bevatten onpartijdige beschrijvingen van homoseksualiteit en transgenderisme. De oude Egyptenaren verwachtten zelfs dat ze na de dood seks zouden hebben, door gefabriceerde organen aan hun mummies te bevestigen. Bovenstaande geldt vooral voor een bepaalde klasse Egyptenaren. Zoals archeoloog David O’Connor opmerkt, markeert de hoge “artistieke verdienste” van de erotische papyrus van Turijn het als binnen de herkomst van “een elite-eigenaar en publiek”. Meer gedetailleerde afbeeldingen van een andere reconstructie van de erotische papyrus vind je hier.