De roman de la rose is in meer dan 300 manuscripten overgeleverd, vóór 1500 verscheen het werk al zeven keer in druk. Het gedicht werd geschreven door Guillaume de Lorris (ca. 1200-ca. 1238) en Jean de Meun (1240-ca. 1305) en geldt als het hoogtepunt van de Franse literatuur van de middeleeuwen.
“The Romance of the Rose is een van de meest opmerkelijke mijlpalen van onze oude poëzie. Vanwege het succes en de bekendheid had het ooit een grote invloed op de schrijfkunst en op manieren. Het wordt al lang zowel buitensporig bewonderd als ernstig bekritiseerd.
Als een man of vrouw zou vragen hoe ik deze romance zou willen noemen, dan is het dat “Romance of the Rose”, omdat daar in de hele kunst van de liefde vervat zit’. Guillaume de Lorris’ eigen inleiding op zijn allegorische beschrijvingen van de voortgang van een hoofse liefdesaffaire geeft geen indicatie van de uiteindelijke omvang en reikwijdte van het werk, dat de meest populaire en invloedrijke van alle middeleeuwse romances word genoemd. In de handen van Jean de Meun, die het werk van de Lorris voortzette, nam het enorme proporties aan en omvatte het bijna elk aspect van het middeleeuwse leven, van predestinatie tot de juiste manier om voortijdig haarverlies aan te pakken.
Guillaume de Lorris (ook: de Loris, Lorris, ca. 1200 – ca. 1238) was een Frans dichter. Hij was de auteur van het eerste deel van de Roman de la Rose, een middeleeuws allegorisch liefdesverhaal, dat hij tussen 1220 en 1230 heeft geschreven.
Jean de Meun, (ook: de Meung, ( ca. 1240, Meung-sur-Loire, Frankrijk – overleden vóór 1305), Franse dichter beroemd om zijn voortzetting van de Roman de la rose, een allegorisch gedicht in de hoofse liefde traditie begonnen door Guillaume de Lorris rond 1225.
