De Chinese mythologie is een verzameling culturele geschiedenis, volksverhalen en religieuze tradities die eeuwenlang mondeling of schriftelijk is doorgegeven. Er zijn verschillende aspecten aan de Chinese mythologie, waaronder scheppingsmythen en legendes, en mythen over de oprichting van de Chinese cultuur en de Chinese staat. Chinese mythologie gaat over het algemeen over morele kwesties en informeert mensen over hun cultuur en waarden. Zoals veel mythologieën, geloven sommige mensen dat het op zijn minst gedeeltelijk een feitelijke opname van de geschiedenis is.
Men denkt dat Chinese mythen zijn ontstaan rond de twaalfde eeuw v.G.T., en meer dan duizend jaar mondeling werden overgedragen voordat ze werden vastgelegd in boeken als Shui Jing Zhu en Shan Hai Jing. Deze vroege werken zijn de bronnen voor de mythen die vandaag de dag bestaan. Er is een uitgebreide interactie geweest tussen de Chinese mythologie en de belangrijkste geloofssystemen van het confucianisme, het taoïsme en het boeddhisme. Elementen van reeds bestaande mythologie werden in deze geloofssystemen aangepast, en sommige leringen en overtuigingen van deze systemen werden ook opgenomen in de Chinese mythologie. Het taoïstische geloof in een spiritueel paradijs werd bijvoorbeeld opgenomen in de mythologie, als de plaats waar onsterfelijken en godheden wonen. De mythen die de welwillende heersers uit het verleden verheerlijkten, de Three August Ones en Five Emperors, werden een onderdeel van de confucianistische politieke filosofie.
Het schrijven van mythologische verhalen begon in de Wei- en Jin-dynastieën (220-420), toen verschillende schrijvers, beïnvloed door de ideeën van de alchemist en het taoïstische en boeddhistische bijgeloof, geïnteresseerd waren in het verzinnen van verhalen over goden en geesten. Sommigen van hen tonen hun ongewone verbeeldingskracht en beheersing van de geschreven taal. Deze praktijk werd voortgezet in de volgende periode, de periode van de zuidelijke en noordelijke dynastieën.
De Shan Hai Jing beschrijft de mythen, hekserij en religie van het oude China tot in detail en heeft ook een verslag van de geografie, zee en bergen, geschiedenis, geneeskunde, gebruiken en etniciteiten van de oudheid. Het wordt wel een vroege encyclopedie van China genoemd. In Wu-Chinees is “praten over de Shan Hai Jing” een idioom dat roddels of ijdele praatjes betekent.
ANDERE NAMEN:
- Shan-hai Ching
De Shan Hai Jing (de klassieker van bergen en zeeën) is het vroegste culturele en geografische record in China. Een wonderbaarlijk boek met oude mythen en legendes, het dient als een verslag van geografie, regionale producten en producten, etnografie en volksgebruiken. Met in totaal meer dan dertigduizend woorden in achttien hoofdstukken, is Shan Hai Jing verdeeld in vijf berghoofdstukken (Shan Jing) en dertien zeehoofdstukken (Hai Jing). De Hai Jing is verder opgesplitst in verschillende secties, met vier hoofdstukken over ‘Regio’s buiten de zeeën’, vier over ‘Regio’s binnen de zeeën’, vier over ‘De grote wildernis’ en een kort hoofdstuk over ‘Regio’s binnen zeeën’. beperkt transport en weinig communicatie tussen regio’s, koesterde de gemiddelde mens in de oudheid nog steeds fantastische visioenen van exotische landen en verre landen. De Shan Hai Jing combineert fantasieën van verschillende werelden met levensechte beschrijvingen van het dichtbijzijnde-thuis en is een prachtige mix van droom en realiteit.
Het gerucht schrijft het auteurschap van de Shan Hai Jing toe aan Xia-Yu en Buo-Yi. Het is echter waarschijnlijker dat dit auteurschap een eerbetoon was aan de grootmeesters van vroeger. Algemeen wordt aangenomen dat Shan Hai Jing afkomstig is uit geografische bestanden, zoals gedocumenteerd door functionarissen van de Zhou-dynastie. De vroegst bestaande editie van Shan Hai Jing werd herzien en bewerkt door vader en zoon Liu Xiang en Liu tijdens de Westelijke Han-dynastie. Sindsdien hebben mensen in elke dynastie verdere aantekeningen of onderzoeken gemaakt, en de meest populaire versie is nu de Shan Hai Jing Jiao Zhu van Yuan Ke uit het tijdperk van de Republiek. De originele Shan Hai Jing werd geïllustreerd en staat daarom bekend als de Shan Hai Tu Jing (The Illustrated Classic of the Mountains and Seas). Zo schreef de dichter Tao Yuan-Ming uit de Jin-dynastie over ‘bladeren door de Shan Hai-illustraties’, terwijl Guo Pu uit de Jin-dynastie de gelegenheid had om de Shan Hai Jing Tu Zan (geïllustreerde Shan Hai Jing met eulogieën) te schrijven. Helaas hebben de illustraties die ze zagen het niet overleefd. Wat we vandaag zien, zijn illustraties die veel later zijn gemaakt.
Shui Jing Zhu (Commentaar op de Waterwegenklassieker) is het beroemde werk over geografie in het oude China, geschreven door Li Daoyuan in de Noordelijke Wei-dynastie (386-534). Het boek Shui Jing (Waterways Classic) is geschreven door Sang Qin in de periode van de Drie Koninkrijken (220-280), en geannoteerd door Li Daoyuan, en vormt het boek Shui Jing Zhu. De originele versie bestond uit 40 boeken. Li Daoyuan (469?-527) werd geboren in Zhuo County, Fanyang (in de huidige provincie Hebei).
Met zijn geboortegrond ten zuiden van de Grote Muur, ten noorden van het Qinling-gebergte en de Huaihe-rivier, verkreeg Li Daoyuan encyclopedische kennis. Veel van de gegevens in het boek kwamen uit zijn veldonderzoeken. Er waren slechts 137 waterlopen in Shui Jing, maar in zijn commentaar waren er 1.252 waterlopen betrokken, met 300.000 woorden, 20 keer meer dan het vorige boek.
Met de waterlopen als schets beschreef dit boek heuvels, meren, provincies, steden, grenspassen, samen met showplaces, bodem, vegetatie, klimaat, hydrologie en sociale economie, gebruiken en tradities, historische verhalen, etc., waar de waterlopen doorheen gingen er doorheen. Shui Jing Zhu heeft veel bijgedragen aan de ontwikkeling van de Chinese geografie, met een prominente rol in de geografische geschiedenis in China en in de wereld. De beschrijving van de bergen, rivieren en landschappen in dit boek wordt ook beschouwd als literatuurwerk en zeer gewaardeerd door latere generaties.
Tijdens de ongeveer twee eeuwen die waren verstreken sinds de voltooiing van de Shuijing tot het schrijven van het commentaar, geografische kennis was sterk gegroeid. Met name de verspreiding van het boeddhisme in China door Indiase en Centraal-Aziatische monniken, evenals Chinese monniken die hadden reisde naar India, verhoogde kennis van de boeddhistische koninkrijken. Deze nieuwe informatie vormde een probleem: aan de ene kant kon Li Daoyuan er niet omheen, maar aan de andere kant kon hij als commentator niet al te veel vrijheid nemen en voeg het gewoon toe aan de tekst waarop hij commentaar heeft geleverd. In dit artikel analyseer ik welke bronnen die hij gebruikte voor het bewerken van de geografie van India en hoe hij dit integreerde nieuwe kennis in zijn commentaar terwijl hij nog steeds trouw blijft aan de kader van de Shuijing.
Hei’an Zhuan (Epic of Darkness) is de enige verzameling legendes in epische vorm bewaard door een gemeenschap van de Han-etniciteit van China, de inwoners van het Shennongjia-gebergte in Hubei, en bevat verslagen vanaf de geboorte van Pangu tot de historische tijdperk.
Het is samengesteld uit talloze Chinese mythen die betrekking hebben op de schepping van de wereld, met verslagen vanaf de geboorte van Pangu tot het historische tijdperk. Het dateert uit de Tang-dynastie van China. Het werd vertaald en gepubliceerd door Hu Chongjun na de ontdekking van een manuscript in 1982.
Net als de homerische heldendichten, werd het geschreven gedicht waarschijnlijk voorafgegaan door een mondelinge traditie die teruggaat tot ten minste de Tang-dynastie. Er wordt gezegd dat houten exemplaren van Darkness de Ming-dynastie hebben overleefd, maar er is er tot vandaag geen gevonden.
Pangu wordt in het taoïsme en Chinese volksreligie aanbeden als godheid. Dit wordt vooral door de Han en de Buyi gedaan. Gelovigen zien Pangu als de schepper van de Aarde en vinden daarom dat hij een plek verdiend in het Chinese pantheon. ☞
Keizerlijke historische documenten en filosofische canons zoals Shangshu, Shiji, Liji, Lushi Chunqiu en anderen bevatten informatie over de oprichting van China en de legendarische keizers en helden die de Chinese natie en cultuur hebben gevestigd.
Fengshen Yanyi (封神演義), of Zalving van de Goden, mythologische fictie over de oprichting van de Zhou-dynastie.
Baishe Zhuan, een romantisch verhaal dat zich afspeelt in Hangzhou over een slang die een menselijke vorm aannam en verliefd werd op een man.
De oude Chinezen geloofden dat er een nauwe band was tussen de menselijke wereld en de spirituele wereld. Ze geloofden dat voorouderlijke geesten en goden van de natuur invloed hadden op hun dagelijks leven en dat het belangrijk was om hun gunst te winnen door middel van offergaven en rituelen.