Tussen de tijd van de Yellow River-cultuur en de introductie van het boeddhisme in het oude China, waren er verschillende religies die werden beoefend. Deze religies waren voornamelijk animistisch van aard en richtten zich op het aanbidden van voorouderlijke geesten en goden van de natuur.
De oude Chinezen geloofden dat er een nauwe band was tussen de menselijke wereld en de spirituele wereld. Ze geloofden dat voorouderlijke geesten en goden van de natuur invloed hadden op hun dagelijks leven en dat het belangrijk was om hun gunst te winnen door middel van offergaven en rituelen.
Een van de vroegste religies die in het oude China werd beoefend, was het Shang-dynastie animisme. Dit geloof was gericht op de verering van geesten en goden die verantwoordelijk waren voor natuurrampen, zoals overstromingen, droogtes en aardbevingen. Het Shang-animisme richtte zich ook op de voorouderlijke geesten van de heersende elite, die werden vereerd als de bemiddelaars tussen de mensen en de goden.
De Xia-dynastie wordt beschouwd als de oudste dynastie in de Chinese geschiedenis, die regeerde van ongeveer 2100 v.Chr. tot 1600 v.Chr.
Het bestaan van de Xia-dynastie is echter niet bevestigd door archeologische vondsten en sommige historici geloven dat het een mythische dynastie is. Volgens de legende werd de Xia-dynastie gesticht door Yu de Grote, die bekend staat om zijn succesvolle strijd tegen overstromingen en zijn bijdragen aan het irrigatiesysteem van China.
De Shang-dynastie (ca. 1600 v.Chr. – 1046 v.Chr.) was de eerste echte dynastie van China, waarvan men ook lang gedacht heeft dat het een mythe was, maar er werden wel erg veel voorwerpen uit deze tijdsperiode gevonden zoals orakelbotten, kettingen, potten, brons. Handelaren verkochten deze voorwerpen voor een flinke som geld.
Tijdens de Zhou-dynastie (1046 v.Chr. – 256 v.Chr.) ontstond de Chinese volksreligie, dat gericht was op de verering van goden en godinnen van de natuur, waaronder de zonnegodin Xihe en de regengod Yu Shi.
De Chinese volksreligie omvatte ook de verering van voorouderlijke geesten en was sterk verweven met de Confuciaanse leer, die een grote invloed had op de Chinese samenleving.
De Qin-dynastie was de eerste dynastie die heel China verenigde, en het duurde slechts 15 jaar van 221 v.Chr. tot 206 v.Chr.
De dynastie werd gesticht door de krijgsheer Qin Shi Huang, die de zes andere rivaliserende staten versloeg en zichzelf tot keizer uitriep.
Onder zijn bewind werden tal van hervormingen doorgevoerd, waaronder een uniform schrift, maten en gewichten en een geünificeerd wegennetwerk. Ook werd begonnen met de bouw van de Chinese Muur en het mausoleum van de keizer, dat het beroemde terracottaleger bevat.
De Qin-dynastie was echter ook berucht om haar wrede onderdrukking van politieke dissidenten en de slavernij die werd opgelegd aan krijgsgevangenen en arbeiders die aan grote bouwprojecten werkten.
De dynastie viel snel uiteen na de dood van Qin Shi Huang, maar haar invloed op de Chinese geschiedenis en cultuur was blijvend.
De Han-dynastie was een van de grootste en meest invloedrijke dynastieën in de Chinese geschiedenis. Het werd gesticht in 206 v.Chr. na de val van de Qin-dynastie en duurde tot 220 n.Chr. Het tijdperk van de Han-dynastie werd gekenmerkt door een stabiele regering, economische groei, culturele ontwikkeling en belangrijke wetenschappelijke uitvindingen zoals het kompas en papier.
Onder de Han-dynastie werd China een machtig rijk en breidde zijn invloed uit tot ver buiten de grenzen van het huidige China.
De periode van de Drie Koninkrijken was een tijd van politieke verdeeldheid en militaire conflicten in het oude China, die duurde van 220 n.Chr. tot 280 n.Chr.
Het werd gekenmerkt door de strijd tussen de drie belangrijkste rivaliserende koninkrijken: Wei, Shu en Wu.
De oorlogvoering was intens en er werden vele beroemde veldslagen uitgevochten, waaronder de Slag bij de Rode Kliffen. De periode werd ook gekenmerkt door literaire en culturele hoogtepunten, zoals de roman “Romance of the Three Kingdoms” en de filosofie van Taoïsme en Boeddhisme. Uiteindelijk werd de periode afgesloten met de oprichting van de Jin-dynastie, die de drie koninkrijken verenigde en een einde maakte aan de verdeeldheid.
De Jin-dynastie (265-420 n.Chr.) was een belangrijke dynastie in de geschiedenis van China. Ze ontstond in de periode van de Drie Koninkrijken en was verdeeld in twee perioden: de Westelijke Jin-dynastie (265-316 n.Chr.) en de Oostelijke Jin-dynastie (317-420 n.Chr.).
De Jin-dynastie kwam aan de macht na een periode van politieke onrust en oorlogen tussen rivaliserende staten.
Onder de Jin-dynastie werd China verenigd en bloeide de cultuur op. In deze periode werden veel belangrijke werken geschreven, waaronder de ‘Tao Te Ching’ van Laozi en de ‘Zhuangzi’.
De Jin-dynastie wordt ook herinnerd vanwege de invallen van de barbaarse volkeren uit het noorden en de migratie van veel Chinese bevolkingsgroepen naar het zuiden van China.
Uiteindelijk werd de Jin-dynastie omvergeworpen door de Noordelijke Wei-dynastie, die een einde maakte aan de periode van de Zestien Koninkrijken en het begin markeerde van de periode van de Noordelijke en Zuidelijke Dynastieën.
De Zuidelijke en Noordelijke Dynastieën in China (420-589 n.Chr.) waren een periode van verdeeldheid en strijd tussen verschillende Chinese staten, die werden gescheiden door de Yangtze-rivier.
Het noorden werd geregeerd door de Noordelijke Wei, Oostelijke Wei en Westelijke Wei-dynastieën, terwijl het zuiden werd geregeerd door de Liu Song, Zuidelijke Qi, Liang en Chen-dynastieën.
Ondanks de verdeeldheid en conflicten, was deze periode van groot cultureel belang, met belangrijke ontwikkelingen in kunst, literatuur, religie en filosofie.
Het einde van de Zuidelijke en Noordelijke Dynastieën kwam toen de Sui-dynastie in 589 de eenheid van China herstelde.
De Sui-dynastie was een kortstondige dynastie in de Chinese geschiedenis die regeerde van 581 tot 618 na Christus.
Het werd gesticht door Yang Jian, een generaal die de troon van de noordelijke Zhou-dynastie omverwierp. Yang Jian werd de keizer Wen genoemd en hij voerde veel hervormingen door, waaronder het centraliseren van de macht, het invoeren van een uniform wetboek en het bouwen van het grote keizerlijke kanaal dat het noorden en zuiden van China met elkaar verbond.
Onder zijn zoon, keizer Yang, breidde de dynastie het Chinese rijk uit naar Vietnam, Korea en delen van Centraal-Azië, maar zijn ambitieuze militaire campagnes en dure bouwprojecten leidden tot opstanden en financiële problemen.
De Sui-dynastie viel uiteindelijk in 618 na Christus, maar hun prestaties en hervormingen legden de basis voor de daaropvolgende Tang-dynastie.
De Tang-dynastie regeerde over China van 618 tot 907 na Christus en wordt vaak beschouwd als een van de grootste en meest bloeiende periodes in de Chinese geschiedenis.
Onder leiding van keizers zoals Taizong en Xuanzong bloeide de Tang-economie op, met handel langs de beroemde Zijderoute, en werd de Chinese cultuur en literatuur hoog gewaardeerd.
Deze periode zag ook de opkomst van het boeddhisme en de invoering van nieuwe technologieën, zoals drukwerk en papiergeld.
Echter, aan het einde van de dynastie werden de Tang-getroffen door politieke onrust en militaire nederlagen, wat leidde tot de val van de dynastie in 907 na Christus.
De periode van Vijf Dynastieën en Tien Koninkrijken in China was een tijd van politieke instabiliteit en militaire conflicten na de val van de Tang-dynastie. Tussen 907 en 960 heersten vijf verschillende dynastieën over Noord-China, terwijl er in Zuid-China tien koninkrijken ontstonden die met elkaar streden om de macht.
Ondanks de politieke verdeeldheid van het land, waren er ook culturele hoogtepunten tijdens deze periode, waaronder de ontwikkeling van de Song-keizerlijke academieën en de oprichting van de eerste porseleinfabrieken in China.
Uiteindelijk slaagde de Song-dynastie erin om zowel Noord- als Zuid-China te verenigen en een einde te maken aan deze periode van verdeeldheid en conflict. De stabiliteit die volgde bracht een periode van economische welvaart en culturele bloei, die duurde tot de Mongoolse invasie in de 13e eeuw.
De Song-dynastie was een keizerlijke dynastie in China die van 960 tot 1279 na Christus regeerde. Het was een periode van grote vooruitgang in de Chinese cultuur, wetenschap en technologie.
De Song-dynastie was verdeeld in twee periodes: de Noordelijke Song-dynastie (960-1127) en de Zuidelijke Song-dynastie (1127-1279).
Tijdens de Noordelijke Song-dynastie werden er belangrijke uitvindingen gedaan zoals het magnetisch kompas en de boekdrukkunst.
De Zuidelijke Song-dynastie was een tijd van economische groei en culturele bloei, met name in de kunst en literatuur.
Ondanks deze vooruitgang waren de Song-dynastieën ook kwetsbaar voor invasies van buitenaf en vielen ze uiteindelijk ten prooi aan de Mongoolse invasie in de late 13e eeuw.
De Yuan-dynastie was de dynastie die China regeerde van 1279 tot 1368, onder leiding van de Mongoolse keizer Kublai Khan. Hij slaagde erin om het hele land onder één regering te verenigen en introduceerde nieuwe wetten en administratieve systemen.
De Mongoolse heersers behielden echter een grote afstand van de Chinese cultuur en gewoontes en verlieten zich voornamelijk op Mongoolse ambtenaren om te regeren.
Tijdens deze periode werd er ook veel handel gedreven met het Westen, wat leidde tot een toename van de economische groei en welvaart in China.
De Yuan-dynastie eindigde in 1368 toen de Chinese rebellenleider Zhu Yuanzhang de hoofdstad Beijing veroverde en de Ming-dynastie stichtte.
De Ming-dynastie was een van de meest welvarende periodes in de Chinese geschiedenis, gekenmerkt door grote economische en culturele bloei.
Onder het bewind van keizers als Hongwu, Yongle en Xuande werd China verenigd en geregeerd met efficiënte bureaucratie en rechtvaardigheid.
De Grote Muur werd versterkt en uitgebreid, terwijl de Forbidden City werd gebouwd als het keizerlijke paleis in Beijing.
In deze periode werden veel klassieke werken geschreven en kwam de kunst tot bloei, met porselein, kalligrafie en schilderkunst van wereldklasse. Ondanks deze successen kende de Ming-dynastie ook enkele zware tijden, zoals natuurrampen, burgerlijke onrust en de opkomst van de Manchu’s, wat uiteindelijk zou leiden tot de val van de Ming-dynastie in 1644.
De Qing-dynastie was de laatste keizerlijke dynastie in China, die regeerde van 1644 tot 1912.
Oorspronkelijk afkomstig uit Mantsjoerije, veroverde de Qing-dynastie China en maakte het tot een uitgestrekt rijk.
Onder de Qing-dynastie werd de Chinese cultuur verfijnd en bloeiden de kunsten, terwijl de handel met Europa en andere landen toenam.
De laatste jaren van de dynastie werden gekenmerkt door binnenlandse opstanden en toenemende druk van buitenaf, met name van Japan en westerse machten.
De Xinhai-revolutie van 1911 beëindigde uiteindelijk de Qing-dynastie en leidde tot de oprichting van de Republiek China.
TAOÏSME
Het taoïsme is een oude Chinese filosofische en religieuze traditie die zijn oorsprong vindt in de 4e eeuw v.Chr. met de filosoof Laozi, die wordt beschouwd als de grondlegger van het taoïsme.
Het taoïsme kenmerkt zich door de nadruk op het bereiken van harmonie met de natuur en het universum, het nastreven van innerlijke rust en het vermijden van strijd en conflict. Centraal in het taoïsme staat het begrip ‘Tao’, dat wordt vertaald als ‘de weg’ of ‘het pad’, en verwijst naar de natuurlijke stroom van het leven en de kosmische energie die alles doordringt.
Het taoïsme kende een bloeiperiode tijdens de Tang-dynastie (618-907), waarin het zich ontwikkelde tot een volwaardige religie met een eigen pantheon van goden en rituelen. Het taoïsme had toen ook invloed op andere aspecten van de Chinese cultuur, zoals kunst, literatuur, geneeskunde en zelfs krijgskunst.
Volgens de taoïstische leer moet men de seksuele energie niet onderdrukken of ontkennen, maar juist kanaliseren en cultiveren. Hierdoor kan men niet alleen een diepere verbinding met de partner ervaren, maar ook een betere gezondheid en welzijn bereiken.
Seksuele oefeningen en methoden zijn ook een onderdeel van het taoïsme, voornamelijk als middel om het lichaam en de geest te versterken en om de levensenergie (qi) te cultiveren en te behouden. Een bekende taoïstische seksuele praktijk is het ‘hemelse bed’, waarbij man en vrouw zich concentreren op het beheersen van hun ademhaling en het opwekken van seksuele energie om hun gezondheid en welzijn te verbeteren. Andere taoïstische seksuele technieken omvatten het beoefenen van tantrische seks, het uitstellen van ejaculatie en het beoefenen van yoga-achtige houdingen tijdens seksuele activiteit.
Het taoïsme benadrukte het belang van een gezonde seksualiteit als onderdeel van een harmonieus leven. Men leerde hoe men seksuele energie kon kanaliseren en cultiveren voor een betere gezondheid en welzijn.
In het confucianisme werd seksualiteit gezien als een belangrijk aspect van het huwelijk en de voortplanting, en diende het een sociaal en moreel doel. Seksuele relaties werden geacht plaats te vinden binnen het kader van het huwelijk en met respect voor de familie- en gemeenschapsnormen.
Seksualiteit was een prominent thema in de Chinese literatuur en kunst, en werd vaak afgebeeld op zijde, papier of houtsnede. Veel van deze werken dienden als educatieve hulpmiddelen voor bruiden en bruidegoms om zich voor te bereiden op het huwelijk.
The Golden Lotus” or “Jin Ping Mei” written during the Ming Dynasty (1368-1644)
· “The Plum in the Golden Vase” or “Chin P’ing Mei” written during the Ming Dynasty (1368-1644)
· “The Carnal Prayer Mat” or “Rou Putuan” written during the Qing Dynasty (1644-1912)
· “The Peony Pavilion” or “Mudan ting” written during the Ming Dynasty (1368-1644)
· “The Cloud Dream of the Nine” or “Kuunmong” written during the Joseon Dynasty (1392-1897) in Korea, but is considered a classic of Chinese literature.
In de traditionele Chinese geneeskunde werd seksuele energie gezien als een belangrijk onderdeel van de algemene gezondheid. Men geloofde dat een gebalanceerde en gezonde seksualiteit bijdroeg aan de vitaliteit en het welzijn van het lichaam.
In sommige religieuze stromingen, zoals het boeddhisme en taoïsme, werd seksualiteit gezien als een spirituele praktijk en een weg naar verlichting. Men leerde hoe men seksuele energie kon gebruiken om zich te verbinden met de natuurlijke orde van het universum en innerlijke harmonie te bereiken.
De geschiedenis van de Chinese erotische kunst gaat meer dan duizend jaar terug en omvat een breed scala aan stijlen en technieken.