Taoïsme

“De weg naar innerlijke harmonie en natuurlijke balans.”

Tao, Yin en Yang, Wu wei, Natuur, Harmonie, Innerlijke rust, Balans, Onthechting, Spirituele verlichting, Dao De Jing (Tao Te Ching)

Wat is TAOÏSME:

Het Taoïsme is een oude Chinese filosofie en spirituele traditie die draait om het begrip van de “Tao”. De Tao wordt gezien als de universele bron van alles, de oorsprong van het universum en de natuurlijke orde der dingen. Het Taoïsme streeft naar het bereiken van harmonie en balans in het leven door het volgen van de weg van de Tao.

YIN en YANG

Het Taoïsme omarmt het concept van Yin en Yang, de complementaire krachten die in alles aanwezig zijn en streven naar evenwicht. Wu wei, wat “niet-doen” of “niet-forceren” betekent, is een belangrijk principe in het Taoïsme. Het verwijst naar handelen in overeenstemming met de natuurlijke stroom van de Tao, zonder tegenstand of inspanning. Door Wu wei te omarmen, streeft men naar innerlijke rust en het bereiken van harmonie met de natuurlijke wereld.

taoisme-symbool

Het taoïsme is in wezen gebaseerd op de deelname van de mens aan de universele orde. Deze orde hangt af van het evenwicht van de twee elementen Yin en Yang, die de constante dualiteit van de natuur vertegenwoordigen: rust en beweging, vloeibaar en vast, licht en donker, concentratie en expansie, en materieel en spiritueel. Omdat de materiële wereld doordrenkt is met deze twee principes, gelooft de taoïst dat iedereen die in staat is om volgens deze principes te handelen, de meester van de wereld kan worden. Dit geloof heeft op zijn beurt een soort mystiek bevorderd, weerspiegeld in de magische praktijken van bepaalde sjamanen die beweren het geheim van het universum te bezitten

Het Taoïsme benadrukt ook de waarde van onthechting, het loslaten van verlangens en ego. Door los te laten en te accepteren wat er is, kan men de natuurlijke loop van het leven volgen en innerlijke vrede vinden. Het streven naar spirituele verlichting, het bereiken van een dieper begrip van het universum en het vinden van eenheid met de Tao, is een ander belangrijk aspect van het Taoïsme.

Dao De Jing (Tao Te Ching) –

Een centraal tekst binnen het Taoïsme is de Dao De Jing (Tao Te Ching), een verzameling van wijsheden toegeschreven aan de oude Chinese filosoof Laozi.
Dit boek biedt inzicht in de Taoïstische principes en leidt mensen naar een leven van wijsheid, eenvoud en harmonie met de natuur.

MEER over TAO TE CHING
Lao-Tse
Lao Tzu.

Laozi is een legendarische figuur in de Chinese geschiedenis en wordt beschouwd als de grondlegger van het Taoïsme. Er is weinig bekend over zijn leven en er zijn geen concrete historische gegevens over hem. Volgens de overlevering was Laozi een wijze filosoof en schrijver van de Dao De Jing, een belangrijk Taoïstisch geschrift. Hij wordt vereerd als een spirituele leraar en symbool van wijsheid en eenvoud.

In essentie streeft het Taoïsme naar een diepgaand begrip van het universum, het vinden van balans tussen tegenstellingen, het omarmen van de natuurlijke stroom van het leven en het bereiken van spirituele vervulling en vrede.


Het taoïsme wordt beschouwd als de oudste van China’s drie religiefilosofieën (het confucianisme en het boeddhisme zijn de andere twee). Net als het confucianisme ontstond het in de 5e eeuw voor Christus. tijdens het tijdperk van de filosofen en zou zijn gesticht door een nederige, legendarische Chinese mysticus genaamd Lao-tze en enige structuur hebben gekregen door invloedrijke taoïstische geleerden zoals de taoïstische meester Zhuangzi (Chuang Tzu). Het taoïsme heeft zowel een filosofische als een religieuze traditie in China.
De filosofie van het taoïsme, uiteengezet in de Tao Te Ching van Lao-tzu, biedt een praktische manier van leven.

De Tao: een universeel principe

Tao betekent letterlijk ‘de weg’ of ‘het pad’. De Tao is een universeel principe, een altijd aanwezige vernieuwende energie die je in alles terugvindt. In menselijk handelen, en in de wetten van de natuur: in de constante herhaling van de seizoenen en in de zo typerende kenmerken ervan.

Herfst, winter, lente, zomer: een eeuwigdurende cyclus. Ook wij zijn Tao en hebben innerlijke seizoenen. De Tao zegt ‘alles is energie’ oftewel chi . Als jouw chi in balans is voel je je goed, niet teveel yin en niet teveel yang. Het principe wat je herkent in het bekende yin yang symbool.

Als je de Tao leert kennen en begrijpen kun je daarmee jouw fysieke, emotionele en mentale gezondheid positief beïnvloeden, en je leven en energie doelbewust naar een hoger plan brengen.

Door middel van oefeningen kan de Chi vrij door onze lichamen stromen en kunnen de eventuele blokkades worden opgeheven. De taoïsten zijn meesters in het werken met energie, ze zien hun oefeningen als preventief, om ziekten te voorkomen en om een hoge leeftijd te bereiken. Ook seksuele energie is Chi en ook om die te laten stromen is onderdeel van het Taoïsme en ook daar zijn allerlei oefeningen en technieken voor.

Het Taoïsme als filosofie

Lao Tse en de Tao Te Ching

Als we iets over taoïsme willen leren, is ons belangrijkste gegeven een boek, te weten de Tao Te Ching. Het bestaat uit 81 verzen en wijsheden, gemaakt door Lao-zi, ook wel bekend als Lao Tze, een wijsgeer, die duizenden jaren geleden leefde.

Er gaan vele verhalen over de Tao Te Ching, maar de algemene aanname is dat de 81 verzen eeuwen geleden mondeling zijn overgeleverd. Door sommigen wordt gedacht dat er meerdere auteurs zijn, maar meestal wordt Lao Tse (de oude meester) beschouwd als de originele schrijver.

Het Taoïsme als godsdienst

Tegenwoordig is het taoïsme een van de vijf officieel erkende religies in de Volksrepubliek China. De overheid regelt haar activiteiten via de Chinese Taoïstische Vereniging. In Taiwan wordt het taoïsme echter beoefend zonder tussenkomst van de overheid, waar het miljoenen aanhangers heeft.

Taoïstische theologie kan worden gedefinieerd als apofatisch, gezien de filosofische nadruk op de vormloosheid en onkenbare aard van de Tao, en het primaat van de “Weg” in plaats van antropomorfe concepten van God. Dit is een van de kernovertuigingen die bijna alle sekten delen.

Taoïstische ordes presenteren de Drie Pure Ones meestal aan de top van het pantheon van goden, waarbij ze de hiërarchie visualiseren die uit de Tao voortkomt. Laozi wordt beschouwd als de incarnatie van een van de drie zuiverheden en wordt aanbeden als de voorloper van de filosofische leer.

In de taoïstische tempels worden meerdere taoïstische goden vereerd. De meeste tempels hebben beelden van de Drie Puren, Jadekeizer, Sanguhan, Chongyang, Qizhen, Yaowang, Guan Yu en Lingguan. In taoïstische tempels kunnen mensen offers brengen aan vele soorten goden.

Taoïstische scholen

Fang-fu Ruan schreef in de “Human Sexuality: An Encyclopedia”: Hoewel het filosofische taoïsme vroeg in de vijfde eeuw voor Christus bloeide, ontwikkelde het taoïsme als religie zich pas in de eerste eeuw na Christus. populaire religieuze leider en rebel. Hij drong er bij zijn volgelingen op aan om de Tao-te Ching te lezen en, in 143 na Christus, organiseerde hij ze in Tao-chiao, of de taoïstische religie. Na de oprichting van de taoïstische religie ontwikkelden zich twee grote scholen. De ene, Zheng Yi Pai (“Orthodoxe Eenheidsschool”), dat wil zeggen Tien Shih Tao, was een sterk georganiseerde religie.

De andere taoïstische school, Quan Zhen Pai’m (“Perfect Realization School”), streefde naar onsterfelijkheid door meditatie, ademhalingsoefeningen, baden, gymnastiek, seksuele kunsten, medicijnen, scheikunde en andere middelen. Wei Poyang (tweede eeuw na Christus), die in zijn Chou-i-ts’an-t’ung-chi (Textual Research on the Taoist and Magical Interpretation of the Book of Changes, of kortweg Ts’an-tung-chi), probeerde taoïstische technieken te synthetiseren om onsterfelijkheid te bereiken en de leringen van de occulte I Tjing (Book of Change).

Later werd de School voor Perfecte Realisatie zelf opgedeeld in twee grote takken:
* de Noordelijke Tak, die eeuwenlang zijn hoofdkwartier had in het Witte Wolkenklooster in Peking en Wang Chongyang (1112-1170 n.Chr.) als zijn stichter erkende;
* de Zuidelijke Tak, die Zhang Baiduan (Ziyang Zhenren) (984-1082) als zijn Oorspronkelijke Meester erkende (vandaar dat het ook Ziyang Tak werd genoemd).
Het verschil tussen de noordelijke en zuidelijke takken is in één woord dat de noordelijke tak fang zhong (geslachtsgemeenschapstechnieken) ontkende en de zuidelijke tak de voorkeur gaf aan fang zhong als de manier om een lang leven en onsterfelijkheid te bereiken.
Zhang Baiduan schreef Wu Chen Phien (Poëtisch essay over het realiseren van de noodzaak om de primaire vitaliteit te regenereren) vóór de verdeling van de noordelijke en zuidelijke takken, en het is het basisboek van het taoïstische seksuele regime.


Het taoïsme
 is een religie met veel scholen of denominatie , waarvan geen enkele een orthodoxe positie inneemt . Taoïstische takken bouwen hun identiteit meestal op rond een reeks geschriften, die handleidingen zijn voor rituele praktijken.  Geschriften worden beschouwd als “ademwerk”, dat wil zeggen “configuraties van energie” ( qi ), belichamingen van “hemelse patronen” ( tianwen ), of “openbaringen van structuren” ( li ). 

De vroegste taoïstische scholen ontstonden tijdens de late Oostelijke Han-dynastie (25-220 CE).  Ze kwamen vooral tot bloei in de regio van Shu , het huidige Sichuan . Vanaf de 12e en 13e eeuw gingen verschillende kleinere takken samen in grotere, maar op hun beurt ontwikkelden zich zijscholen rond de grote tradities. In moderne tijden hebben de bestaande scholen de neiging om te worden ingedeeld onder enkele overkoepelende rubrieken, in de meeste gevallen twee: Quanzhen Taoïsme en Zhengyi Taoïsme .

Oostelijke Han-periode (25-220) tot Tang-periode (618-907): ontwikkeling van de Taiping-, Celestial Masters- en Zhengyi-scholen.

Oostelijke Jin-periode (317-420) en zuidelijke dynastieënperiode (420-589): ontwikkeling van de takken Shangqing en Lingbao.

Chinese manuscripten over sexualiteit

Tot de oudste van de overgebleven Chinese manuscripten behoren die over seks. De twee oudste nog bestaande teksten, daterend uit 168 v.G.T., werden in 1973 ontdekt in Chang-sa, provincie Hunan, bij graf nr. 3.
De bijzetting omvatte 14 medische teksten, waarvan drie seksuologische werken:
1. Shi-Wan (Ten Questions and Answers) ),
2. He-yin-yang-fang (Methoden van omgang tussen Yin en Yang), en
3. Tian-xia-zhi-tao-tan (Lezingen over de Super Tao in het heelal).

Tao
Kunst van de slaapkamer. (fang zhong shu) – 房中術

Pan Ku (Ban Gu, 32-92 n.Chr.), een van China’s grootste historici, nam in zijn Han Shu (De geschiedenis van de voormalige Han-dynastie) een speciale titel fang zhong (letterlijk “in de slaapkamer”, en meestal vertaald als “de kunst van de slaapkamer”, “de kunst van de slaapkamer”, of soms als “de seksuele technieken”), onmiddellijk na zijn medische werk