- Xia-dynastie was de eerste dynastie in de Chinese geschiedenis.
- Er wordt aangenomen dat het regeerde van 2070-1600 v.Chr.
- De legendarische heerser Yu de Grote stichtte de dynastie.
- Landbouw en bronsmetallurgie werden in deze tijd ontwikkeld.
- Er bestaan geen schriftelijke verslagen van de Xia-dynastie, alleen mondelinge overleveringen.
- De hoofdstad lag in de buurt van het huidige Anyang in de provincie Henan.
- De Xia-dynastie werd omvergeworpen door de Shang-dynastie.
- Archeologisch bewijs ondersteunt sommige aspecten van Xia-legendes.
- Het bestaan van Xia wordt onder geleerden besproken als een historische entiteit.
- De invloed ervan op latere Chinese dynastieën kan niet worden ontkend.
De westerse scepsis over het bestaan van de Xia-dynastie werd nog verstrekt doordat Yu (禹), de stichter van de Xia-dynastie in de traditionele geschiedschrijving wordt omschreven als een cultuurheld met mythische eigenschappen.
Yu zou zijn geboren uit Gun, toen die na zijn executie was veranderd in een rots. Volgens de Shiji wist hij met bijna bovenmenselijke toewijding en doorzettingsvermogen het gevaar van overstromingen te weren door persoonlijk te zorgen voor een betere afwatering van de rivieren en niet door het verhogen van dijken zoals zijn voorganger Gun deed. de toenmalige heerser, was zeer onder de indruk van deze werkzaamheden en toewijding en benoemde hem tot zijn opvolger.
De betekenis van 禹, het karakter dat de naam van Yu weergeeft is onbekend. Volgens de Shuowen jiezi (說文解字), een woordenboek uit de 2e eeuw na Chr. werd er reptiel mee bedoeld. Dit paste bij de belangrijke rol van water in de overgeleverde verhalen over Yu. Ook de betekenis van het karakter 鲧 (Gun, grote vis), de naam van de mythische vader van Yu, had met water te maken. Mogelijk waren zowel Gun als Yu oorspronkelijk watergoden met de gedaante van een dier en waren zij afkomstig uit de regio van de Jangtsekiang. Deze plaatselijke mythen werden in de geschiedschrijving tijdens de Han-dynastie samengevoegd en ‘gerationaliseerd’ als activiteiten ter bestrijding van overstromingen. Die bestrijding vond plaats binnen een naar het verleden toe geprojecteerd keizerrijk, dat op dezelfde wijze was georganiseerd als het rijk van de Han dynastie. Gun en Yu verloren zo hun goddelijke status en werden teruggebracht tot functionarissen in dienst van de keizer. Zij kregen dezelfde status als ambtenaren in de 2e eeuw v.Chr.
In de latere historiografie werd Yu gezien als een van de Drie Volmaakte Koningen (三王, san wang), Hij diende als voorbeeld voor latere functionarissen vanwege zijn toewijding en doorzettingsvermogen. Dit waren twee karaktereigenschappen die binnen de confucianistische traditie zeer werden gewaardeerd, waardoor zij in de traditionele, exemplarische biografieën van Yu zo sterk werden benadrukt.
De grote overstroming van Gun-Yu, ook bekend als de Gun-Yu-mythe, was een grote overstroming die minstens twee generaties aanhield, met veel doden, grote volksverhuizingen en bijbehorende rampen tot gevolg, zoals stormen en hongersnood. Volgens mythologische en historische bronnen wordt het traditioneel gedateerd in het derde millennium v. Keizer Yao, zoals geciteerd in het Book of History, zei: “Als eindeloos kokend water brengt de vloed vernietiging voort. Grenzeloos en overweldigend overtreft het heuvels en bergen. Stijgend en steeds stijgend, bedreigt het de hemel zelf. Wat moeten de mensen zuchten en lijden! “
Het sjamanisme was een belangrijke praktijk in het oude China, waar het bekend stond als Wuisme. Wu’s waren de sjamanen die fungeerden als bemiddelaars tussen de menselijke wereld en de geestenwereld.
De term sjamanisme komt van het Toengoezische šaman; ša betekent weten, een sjamaan is iemand die weet. Het stamt waarschijnlijk via het Chinese sha-men, een boeddhistische monnik, af van het Sanskriet sramana (श्रमण), asceet.[1]
Een van de meest bekende sjamanen uit de Xia-dynastie is Yu de Grote, die wordt gecrediteerd voor het beheersen van de grote overstromingen van de Gele Rivier en het stichten van de Xia-dynastie. Hoewel sommige verhalen suggereren dat Yu een goddelijke figuur was, wordt hij vaak beschouwd als een sjamaan die in staat was om de krachten van de natuur te beheersen.
Een ander verhaal uit de Xia-dynastie gaat over de sjamaan Guangchengzi, die wordt beschreven als een goddelijke figuur die in staat was om bovennatuurlijke krachten te gebruiken om de wil van de goden te veranderen en rampen af te wenden. Er wordt gezegd dat hij de Xia-stichter Qi aanzette om de macht te grijpen en de dynastie te vestigen.
- De Shang-dynastie heerste over China van 1600-1046 v.Chr.
- Hoofdstad was Anyang in de huidige provincie Henan.
- Orakelbeenderen werden gebruikt voor waarzeggerij en het bijhouden van gegevens.
- De bronsmetallurgie ontwikkelde zich in deze periode.
- Sociale hiërarchie omvatte koning, edelen, ambachtslieden en slaven.
- Landbouw was de belangrijkste economische activiteit.
- Militaire veroveringen breidden het territorium en de invloed uit.
- Het schrijfsysteem bestond uit meer dan 3.000 karakters op orakelbeenderen.
- Religie omvatte voorouderverering en sjamanisme.
- Achteruitgang toegeschreven aan interne conflicten en invasie door de Zhou-dynastie.
De ontstaansmythe van de Shang-dynastie wordt beschreven door Sima Qian in de “Annals of the Yin”.
In de tekst slikte een vrouw genaamd Jiandi (簡狄), die de tweede vrouw was van keizer Ku, een ei in dat was gevallen door een zwarte vogel (玄鳥) en beviel vervolgens op wonderbaarlijke wijze van Xie (偰) – die ook verscheen als Qi ( 契). Xie zou Yu de Grote hebben geholpen om de zondvloed onder controle te krijgen en voor zijn dienst kreeg hij een plaats genaamd Shang als leengoed.
Tijdens de Shang-dynastie was er voornamelijk sprake van kunstvormen zoals bronsbewerking en keramiek. De Shang-kunstenaars maakten voornamelijk gebruiksvoorwerpen, zoals wapens, rituele vaten en muziekinstrumenten, die vaak werden versierd met ingewikkelde patronen en afbeeldingen van dieren en mythologische wezens.
Er zijn echter ook enkele voorbeelden van Shang-sculpturen gevonden, waaronder jade beeldjes van dieren en mensen. Deze sculpturen waren vaak zeer gedetailleerd en werden vermoedelijk gebruikt in religieuze rituelen.
Op het gebied van schilderkunst zijn er helaas weinig overblijfselen uit de Shang-dynastie bekend. Er zijn echter enkele fragmenten van muurschilderingen gevonden in graven, die laten zien dat er in ieder geval enige vorm van schilderkunst beoefend werd. Op het gebied van schrijfkunst zijn er echter wel veel voorbeelden bekend, voornamelijk in de vorm van orakelbotten en bronzen vaten met inscripties. Deze inscripties zijn vaak zeer gedetailleerd en geven ons een goed beeld van de taal en de cultuur van de Shang-dynastie.
“Zhulin Yeshi” (Franse vertaling: Belle de Candeur) is geschreven tijdens de oostelijke Jin-dynastie, die duurde van 317 tot 420 na Christus in China. Liu Xie, de auteur van het boek, leefde tijdens het laatste deel van deze dynastie, dus het is waarschijnlijk dat het boek ergens tussen de 4e en 5e eeuw na Christus is geschreven. De exacte datum van schrijven is echter onzeker.
De koningin-moeder van het Westen, bekend onder verschillende lokale namen, is een moedergodin in de Chinese religie en mythologie, die ook wordt aanbeden in naburige Aziatische landen, en waarvan de oudheid getuigt. Alleen al uit haar naam worden enkele van haar belangrijkste kenmerken onthuld: ze is koninklijk, vrouwelijk en wordt geassocieerd met het westen.
De Shang had offerrituelen, orake-loverleg via runderenbotten en schilden van een schildpad.
Oracle-overleg diende om te zoeken naar gunstige of ongunstige voortekenen voor ondernemingen als oorlog, huwelijk, enz.
De koning nam deel als hogepriester en verbond de verbinding met de hoogste voorgevoelens. Hij was ook seculier en religieus hoofd van de dynastie. Er zijn mensenoffers gevonden op de graven van Shang, waaronder vrouwen en slaven die samen met hooggeplaatste leiders zijn begraven.
- Meer dan 800 jaar over China geregeerd.
- Het concept van het mandaat van de hemel vastgesteld.
- Uitgevonden ijzeren ploeg en kruisboog.
- Ontwikkelde een complex schrijfsysteem.
- Bouwde de Grote Muur van China.
- Het confucianisme en het taoïsme ontstonden in deze periode.
- Bekend om het gieten van brons en het snijden van jade.
- Verdeeld in West-Zhou (1046-771 v.Chr.) En Oost-Zhou (770-256 v.Chr.).
- De periode van de strijdende staten vond plaats tijdens het oostelijke Zhou-tijdperk.
- Eindigde met de opkomst van de Qin-dynastie in 221 voor Christus.
De Zhou-dynastie is ontstaan als gevolg van politieke en sociale onrust tijdens de late Shang-dynastie in het oude China. In de late 11e eeuw voor Christus was de Shang-dynastie in verval, en de koningen waren zwak en corrupt. Er was onrust en ontevredenheid onder de bevolking, wat leidde tot opstanden en rebellie. Een van de belangrijkste rebellen was Zhou Wu, een stamleider uit de westelijke regio van China.
Zhou Wu versloeg uiteindelijk de laatste koning van de Shang-dynastie in een beslissende veldslag, en richtte de Zhou-dynastie op in 1046 voor Christus. Hij vestigde zijn hoofdstad in Haojing, in de buurt van het huidige Xi’an, en begon met het opbouwen van een nieuwe regering en een nieuwe samenleving.
Gedurende de Zhou-dynastie waren er twee belangrijke perioden: de Westelijke Zhou-dynastie (1046-771 v.Chr.) en de Oostelijke Zhou-dynastie (770-256 v.Chr.). De reden voor het ontstaan van de Oostelijke Zhou-dynastie was een burgeroorlog tussen twee neven van de koning van de Westelijke Zhou-dynastie. De overwinnaar, koning Ping, stichtte de Oostelijke Zhou-dynastie in 770 voor Christus, met zijn hoofdstad in Luoyang.
De Oostelijke Zhou-dynastie was verdeeld in twee periodes: de Lente en Herfst periode (770-476 v.Chr.) en de Strijdende Staten periode (475-221 v.Chr.). Tijdens deze periodes was China verdeeld in vele kleine staten die vaak met elkaar in conflict waren. Dit leidde tot de opkomst van militaire machthebbers, filosofen en andere belangrijke figuren die hebben bijgedragen aan de ontwikkeling van de Chinese cultuur en geschiedenis.
Tijdens de Zhou-dynastie (1046-256 v.Chr.) ontwikkelde de Chinese kunst zich verder en werden verschillende nieuwe technieken en stijlen geïntroduceerd. Een van de belangrijkste kunstvormen uit deze periode was de bronzen kunst.
De bronzen van de Zhou-dynastie werden voornamelijk gebruikt voor rituele doeleinden, zoals offers aan voorouders en goden. Deze bronzen kunstwerken waren prachtig versierd met afbeeldingen van dieren, mensen en goden, en waren vaak gedecoreerd met ingewikkelde patronen en inscripties. De bronskunst van de Zhou-dynastie is nog steeds beroemd vanwege zijn prachtige vakmanschap en artistieke waarde.
Naast bronzen kunst ontwikkelde zich ook de schilderkunst tijdens de Zhou-dynastie. Hoewel er weinig overgebleven voorbeelden van de schilderkunst uit deze periode zijn, wordt aangenomen dat de schilders voornamelijk scènes uit het dagelijks leven en de natuur afbeeldden.
Er werden ook andere kunstvormen ontwikkeld tijdens de Zhou-dynastie, zoals de keramische kunst en jade sculpturen. De keramische kunst van de Zhou-dynastie omvatte onder andere de productie van porselein, terwijl de jade sculpturen vaak kleine, gedetailleerde beeldjes van dieren of goden waren.
tijdens de Zhou-dynastie werden belangrijke documenten en geschriften geproduceerd die betrekking hadden op kunst en religie. Een van de belangrijkste documenten uit deze periode was de “Yijing” of het “Boek der Veranderingen”, dat wordt beschouwd als een van de fundamenten van de Chinese filosofie en religie.
De “Yijing” was niet alleen van belang voor religieuze praktijken, maar ook voor de kunst en de literatuur. Het boek bevatte bijvoorbeeld symbolen en afbeeldingen die werden gebruikt in de schilderkunst en de architectuur.
Een ander belangrijk geschrift uit de Zhou-dynastie was de “Shujing” of het “Boek van Documenten”, dat historische verslagen bevatte van gebeurtenissen uit de vroege Zhou-dynastie. Dit boek bevatte ook verhalen en legendes die belangrijk waren voor de ontwikkeling van de Chinese cultuur en religie.
Bovendien werden er tijdens de Zhou-dynastie ook religieuze teksten geschreven, zoals de “Shi Jing” of het “Boek van Liederen”, dat een verzameling was van oude gedichten en liederen die werden gezongen tijdens religieuze ceremonies en rituelen.
Tijdens de Zhou-dynastie (1046-256 v.Chr.) in het oude China ontstonden verschillende religieuze stromingen en filosofieën. De belangrijkste religies die in deze periode zijn ontstaan, zijn het confucianisme, taoïsme en het legalisme.
Het confucianisme werd gesticht door Confucius (551-479 v.Chr.), een filosoof en leraar die zich richtte op ethiek, moraal en sociale orde. Het doel van het confucianisme was om een rechtvaardige en harmonieuze samenleving te creëren door middel van deugdzaam leiderschap en respect voor ouderen en tradities.
Het taoïsme werd gesticht door Lao Tzu, een filosoof die wordt gecrediteerd als de auteur van de “Tao Te Ching”. Het taoïsme richtte zich op het vinden van innerlijke rust en harmonie door het volgen van de natuurlijke orde van de wereld en het vermijden van conflicten.
Het legalisme werd gesticht door Han Fei, een filosoof en staatsman die geloofde dat de enige manier om een sterke en welvarende staat te creëren was om strenge wetten en straffen op te leggen aan de bevolking.
Naast deze religies werden ook het mohisme, het yin-yang denken en het vroege boeddhisme geïntroduceerd tijdens de Zhou-dynastie.
YIN-YANG DENKEN (陰陽) ➽
VROEG BOEDDISME ➽
De ineenstorting van de westerse Zhou-staat in 771 voor Christus en het ontbreken van een echte centrale autoriteit daarna openden wegen voor felle interstatelijke oorlogvoering die de komende vijfhonderd jaar voortduurde tot de Qin-eenwording van China in 221 voor Christus, waardoor China zijn eerste rijk kreeg.
- Opgericht door Qin Shi Huang in 221 voor Christus.
- Verenigd China en gestandaardiseerde maten, gewichten en schrijfwijzen.
- Bouwde de Grote Muur van China.
- Verbrande boeken en begraven geleerden levend.
- Terracottaleger ontdekt in 1974 nabij Xi’an.
- De legalistische filosofie legde de nadruk op strikte wetten en harde straffen.
- Kortstondige dynastie, omvergeworpen door de Han-dynastie in 206 voor Christus.
- Eerste keizer die de titel “keizer” (huangdi) gebruikte.
- Gestandaardiseerd valutasysteem met munten van koper en brons.
- Bouwde een netwerk van wegen en kanalen voor transport en handel.
Religieuze praktijken werden meestal gehouden in lokale heiligdommen en heilige gebieden, die offeraltaren bevatten. Tijdens een offer of ander ritueel zouden de zintuigen van alle deelnemers en getuigen worden gedupliceerd en vervaagd met rook, wierook en muziek. De hoofdofferaar zou vasten en mediteren voor een offer om zijn zintuigen verder te vervagen en de kans op het waarnemen van buitenaardse verschijnselen te vergroten. Andere deelnemers waren op dezelfde manier voorbereid, maar niet zo rigoureus.
Het dominante religieuze geloof in China tijdens het bewind van de Qin, en in feite tijdens een groot deel van het vroege keizerlijke China, was gericht op de Shen (ruwweg vertalend naar “geesten” of “goden”), yin (“schaduwen”), en het rijk waarin ze zouden leven. De Chinezen brachten dierenoffers in een poging contact te maken met deze andere wereld, waarvan zij dachten dat deze parallel liep met de aardse. De doden zouden gewoon van de ene wereld naar de andere zijn verhuisd. De genoemde rituelen dienden, evenals andere, twee doelen: ervoor zorgen dat de doden reisden en in het andere rijk bleven, en zegeningen ontvangen van het geestenrijk.
Waarzeggerij – om de toekomst te voorspellen en/of te beïnvloeden – was nog een andere vorm van een religieuze handeling.
Een oude praktijk die gebruikelijk was tijdens de Qin-dynastie was het kraken van botten of schildpadschelpen om kennis van de toekomst mee te voorspellen.
De vormen van waarzeggerij die ontstonden tijdens het vroege keizerlijke China waren divers, hoewel het observeren van natuurverschijnselen een veelgebruikte methode was. Kometen, zonsverduisteringen en droogtes werden beschouwd als voortekenen van wat komen gaat.
Een andere methode was het gebruik van astrologie, waarbij de stand van de planeten en sterren werd bestudeerd om de toekomst te voorspellen en gunstige momenten te bepalen voor belangrijke gebeurtenissen zoals huwelijken of militaire campagnes.
Het Boek der Veranderingen is een klassieke tekst uit het oude China. Het werk wordt gerekend tot de Vijf Klassieken en is daardoor ook een van de Dertien Klassieken. Tot op heden wordt het boek gebruikt als orakel- of als wijsheidsboek.
De geschreven taal van de Qin was logografisch, zoals die van de Zhou was geweest. Als een van zijn meest invloedrijke prestaties in het leven, standaardiseerde premier Li Si het schrijfsysteem zodat het in het hele land uniform van formaat en vorm was. Dit zou duizenden jaren een verenigend effect hebben op de Chinese cultuur. Hij wordt ook gecrediteerd voor het creëren van de “small seal script” (Chinees:小篆,; pinyin: xiǎozhuàn) kalligrafiestijl, die dient als basis voor modern Chinees en nog steeds wordt gebruikt in kaarten, posters en advertenties.
- Regeerde meer dan 400 jaar over China.
- Opgericht door Liu Bang in 202 voor Christus.
- Uitgebreid grondgebied door militaire veroveringen.
- Ontwikkelde een gecentraliseerd overheidssysteem.
- Uitgevonden papier en het kompas.
- Had een bevolking van meer dan 50 miljoen mensen.
- Legde de zijderoute-handelsroute vast.
- Keizer Wu was een van zijn grootste heersers.
- Het confucianisme werd de officiële ideologie.
- Gevallen als gevolg van corruptie en rebellie in 220 na Christus.
De Han-dynastie was een Chinese keizerlijke dynastie die regeerde van 206 v.Chr. tot 220 na Chr. Het begon met de regering van keizer Gaozu, die de Qin-dynastie omver wierp en een nieuwe dynastie stichtte. De Han-dynastie kende twee periodes: de Westelijke Han (206 v.Chr. – 9 n.Chr.) en de Oostelijke Han (25 n.Chr. – 220 n.Chr.).
De Han-dynastie was een tijdperk van groei en stabiliteit. De regering van keizer Han Wu was een belangrijke periode van expansie en culturele vooruitgang. Hij voerde hervormingen door om de belastingen te verlagen, de bureaucratie te verbeteren en de agrarische productiviteit te verhogen.
De Han-dynastie was ook een tijdperk van belangrijke uitvindingen en ontdekkingen. Papier, de watermolen en het kompas werden allemaal uitgevonden tijdens deze periode. De Zijderoute werd geopend, wat leidde tot een uitwisseling van cultuur, ideeën en handel tussen China en de rest van Azië en Europa.
Tijdens de Oostelijke Han-dynastie werd China geconfronteerd met toenemende problemen, waaronder corruptie, opstanden en invasies van buitenaf. Uiteindelijk werd de dynastie omvergeworpen door de opstand van de Gele Tulbanden in 220 na Chr.
De Han-dynastie was een belangrijke periode in de ontwikkeling van de Chinese kunst en cultuur. Tijdens deze periode werden verschillende kunstvormen geperfectioneerd, waaronder aardewerk, brons en jade sculpturen, en schilderkunst.
Aardewerk was een belangrijke vorm van kunst tijdens de Han-dynastie. Kleine figuren van aardewerk werden gebruikt als grafgiften en waren vaak afbeeldingen van mensen, dieren en mythische wezens. Ook werden er veel gebruiksvoorwerpen van aardewerk gemaakt, zoals potten, kommen en schalen.
Brons werd ook veel gebruikt in de Han-periode voor rituele objecten en grafornamenten. Deze bronzen objecten waren vaak versierd met afbeeldingen van dieren en mythische wezens.
Jade was ook een belangrijk materiaal voor kunstenaars tijdens de Han-dynastie. Jade sculpturen waren vaak afbeeldingen van mensen, dieren en planten. Jade werd beschouwd als een kostbaar materiaal en werd vaak gebruikt als grafornament.
Schilderkunst was ook een belangrijke kunstvorm tijdens de Han-periode. Veel schilderijen werden gebruikt om scènes uit het dagelijks leven of uit de natuur weer te geven. Er werd gebruik gemaakt van verschillende kleuren en technieken om diepte en beweging in de schilderijen te creëren.
Naast de kunst, waren literatuur, muziek en dans ook belangrijke aspecten van de Han-cultuur. Er werden veel verhalen geschreven over helden, goden en historische gebeurtenissen. Muziek en dans werden vaak gebruikt tijdens ceremoniële gelegenheden en festivals.
Het Boek van de Han is een Chinese historische tekst die de geschiedenis van de Westelijke Han-dynastie (206 v.Chr. – 9 n.Chr.) beschrijft. Het boek is verdeeld in drie delen: de Hou-Han-shu, de Han-shu en de Xinian.
De Hou-Han-shu beschrijft de geschiedenis van de Han-dynastie vanaf de dood van keizer Wu tot het einde van de Westelijke Han-dynastie. Het beschrijft de verschillende keizers, hun regeringen en belangrijke gebeurtenissen tijdens hun regeerperiodes.
De Han-shu beschrijft de geschiedenis van de vroege Han-dynastie, vanaf de legendarische Xia-dynastie tot het einde van de Westelijke Han-dynastie. Het bevat ook biografieën van belangrijke personen uit die tijd, zoals keizers, ambtenaren, geleerden en militaire leiders.
De Xinian is een chronologische lijst van gebeurtenissen en data van de Han-dynastie.
Xinian is geen afzonderlijk boek, maar een lijst van belangrijke gebeurtenissen en data van de Han-dynastie die deel uitmaakt van het Boek van de Han.
“Het Boek van de Later Han” (Houhanshu), beschrijft de geschiedenis van de Oostelijke Han-dynastie (25-220 na Christus). Dit boek is geschreven door Fan Ye, een historicus en politicus uit de 5e eeuw na Christus, en is gebaseerd op eerdere bronnen en documenten.
Het Boek van de Latere Han is vergelijkbaar met Het Boek van de Han en is verdeeld in verschillende delen die de geschiedenis van de Oostelijke Han-dynastie beschrijven.
Het boek bevat ook biografieën van belangrijke personen uit die tijd, zoals keizers, ambtenaren en militaire leiders, en biedt inzicht in de politieke, sociale en economische ontwikkelingen van die periode.
Tijdens de Westelijke en Oostelijke Han-dynastie werden verschillende religies beoefend in China. Hier zijn enkele voorbeelden:
CONFUSIANISME
Het Confucianisme was de dominante filosofie en religie in China tijdens de Han-dynastie.
Confucius was een belangrijke Chinese filosoof en zijn leer werd aangenomen door de Han-regering als officiële staatsideologie. Confucianisme benadrukte deugden als moraliteit, rechtvaardigheid, respect voor ouderen en sociale hiërarchie.
TAOÏSME
Het Taoïsme was een andere belangrijke religie en filosofie die werd beoefend tijdens de Han-dynastie. Het richtte zich op de zoektocht naar harmonie met de natuur en het universum. Het geloofde ook in de kracht van yin en yang, de dualiteit van de kosmos.
BOEDDISME
Het Boeddhisme werd geïntroduceerd in China tijdens de Han-dynastie via de Zijderoute. Het geloofde in verlichting door meditatie en spirituele discipline. Boeddhisme werd aanvankelijk niet goed ontvangen, maar won geleidelijk aan populariteit in China.
LEGALISME
Het Legalisme was een politieke filosofie die in de late periode van de Westelijke Han-dynastie opkwam. Het geloofde in een sterk centraal gezag, wetten en straffen als middel om de bevolking te controleren.
MOHISME
Mo Ti was een filosoof uit het oude China, die geloofde in universalisme en wederkerigheid. Hij leerde dat het belangrijk is om onvoorwaardelijk te handelen uit liefde voor anderen en om goed te doen voor de gemeenschap als geheel. Hij benadrukte dat alle mensen gelijk zijn en dat we allemaal dezelfde verantwoordelijkheid hebben om elkaar te helpen en te ondersteunen. Mo Ti stelde ook dat het juiste gedrag niet alleen gebaseerd moet zijn op traditie of gewoonte, maar dat we het moeten baseren op een objectieve beoordeling van wat goed en juist is. Door deze principes na te streven, geloofde hij dat we een harmonieuze en vreedzame samenleving kunnen opbouwen waarin iedereen kan gedijen.
ZENBOEDDISME
Het zenboeddhisme ontstond als een samensmelting van het boeddhisme en de Chinese taoïstische filosofie en cultuur. Het legt de nadruk op het belang van zazen-meditatie en het ontwikkelen van intuïtie en inzicht in de werkelijkheid. Zen beoefenaars richten zich ook op het begrijpen van paradoxen en koans, die als hulpmiddelen dienen om de geest te bevrijden van beperkende denkpatronen.